вы́смаліць², -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (разм.).

Знішчыць агнём, сонцам і пад.; выпаліць.

Пажар высмаліў лес.

Спёка высмаліла траву на паплавах.

|| незак. высма́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вынішча́ць, вы́нішчыць verníchten vt, áusrotten vt (знішчыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зрыць, зры́ю, зры́еш, зры́е; зры́ты; зак., што.

1. Скапаць, нарабіць ям, калдобін.

Свінні зрылі выган.

Поле, зрытае снарадамі.

2. Рыццём, капаннем знішчыць.

З. узгорак.

|| незак. зрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

изгла́дить сов.

1. згла́дзіць; (стереть) сце́рці;

2. перен. (уничтожить) зні́шчыць; сце́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сша́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Знішчыць, пашкодзіць шарканнем. Сшаркаць падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пераве́сці ’знішчыць, вывесці’ (ТСБМ), ’разбіць, згубіць’ (капыл., Жыв. сл.), пераво́дзіцца ’знішчацца’ (Некр.), піряво́дзіцца ’худнець, мізарнець’ (Юрч. СНЛ), Да пера- і ве́сці (гл.) у выніку семантычнага пераносу ’змяніць характар існавання’ > ’марна расходаваць, знішчыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пані́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑плыць; зак., каго-што.

Знішчыць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wygubić

зак. вынішчыць, знішчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wytracić

зак. знішчыць, вынішчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdemolować

зак. разбурыць, знішчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)