потрёпанный разг.

1. прил. (рваный) падра́ны; падзёрты; пашарпа́ны; (подержанный) патрыма́ны; ужыва́ны; (поношенный) пано́шаны; (старый) стары́;

2. (о войсках) патрапа́ны;

потрёпанные диви́зии врага́ патрапа́ныя дыві́зіі во́рага;

3. прил., перен. (изнурённый) зму́чаны, змя́ты, змарне́лы;

потрёпанный вид зму́чаны (змарне́лы) вы́гляд;

потрёпанное лицо́ змя́ты (змарне́лы) твар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gaunt

[gɔnt]

adj.

1) схудне́лы, змарне́лы; худы́

2) пусты́, го́лы й пану́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

залату́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да залатухі. Залатушнае захворванне. Залатушная жаўцізна.

2. Хворы на залатуху; з залатухай. Залатушнае дзіця. // Чахлы, змарнелы з выгляду. Залатушны яфрэйтар, пазней другіх пакінуўшы матацыкл, пачынаў злаваць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асу́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад асунуць.

2. у знач. прым. Стомлены, схуднелы, змарнелы. Асунуты твар. □ Напалоханая маці моўчкі перавяла погляд на сына, ён, зблажэлы і асунуты, з ускудлачанымі на галаве валасамі .. ляжаў на лаве. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fléischlos

a

1) немясны́, без мя́са (пра ежу)

2) худы́, знясі́лены, змарне́лы (пра чалавека)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

haggard

[ˈhægərd]

1.

adj.

1) змардава́ны; зьнясі́лены, змарне́лы

2) дзі́кі, непрыру́чаны (пра ко́ршака)

2.

n.

ко́ршак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wan [wɒn] adj. бле́дны; зму́чаны; змарне́лы; асла́блены;

wan light цьмя́нае святло́;

a wan ho pe сла́бая надзе́я;

She gave a wan smile. Яна неахвотна ўсміхнулася.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абвя́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Прывялы, змарнелы; без жыццёвых сокаў і свежасці (аб раслінах). Дзе-нідзе... [лісце] яшчэ вісела на голлях — то жоўта-залацістае,.. то брудна-зялёнае, абвялае. Якімовіч.

2. перан. Пазбаўлены сілы, бадзёрасці, здольнасці дзейнічаць; расслаблены. Раман Дзянісавіч кінуў трубку, нібы яна апякла руку, і, абвялы, сеў на крэсла. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

истощённый

1. змардава́ны, знясі́лены; (похудевший) схудне́лы; (осунувшийся) змарне́лы;

2. спусто́шаны, абяспло́джаны, вы́сілены;

3. вы́чарпаны; вы́даткаваны; расхо́даваны, см. истощи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пацёрты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пацерці.

2. у знач. прым. Са слядамі доўгага карыстання; паношаны. Пацёрты партфель. Пацёртае паліто. □ Няскладны машыніст у пацёртай нямецкай форменцы быў заняты не зусім звычайнай для яго працы справай. Лынькоў.

3. перан.; у знач. прым. Разм. Змардаваны, змарнелы. Пацёрты твар. Пацёрты выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)