1) падо́ньне грама́дзтва, крыміна́льны, злачы́нны сьвет
2) Myth. падзе́мнае ца́рства
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зламы́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае на мэце злы намер, што‑н. нядобрае. [Карызна] ведаў пра выпадкі, калі некаторыя зламысныя калгаснікі, у душы зацятыя ворагі калектывізацыі, рабілі ўсялякія штукі, абы не здаваць у калгас сва[ёй] жывёлы.Зарэцкі.
2.Уст. Які заключае ў сабе злы намер; злачынны. Зламысны ўчынак. Зламысная змова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
villainous[ˈvɪlənəs]adj.
1.lit.злачы́нны; злы, ліхі́, по́длы;
give a villainous leer гля́нуць ско́са
2.infml агі́дны, жу́дасны, га́дкі, паску́дны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
przestępny
юр.злачынны; незаконны;
rok przestępny — высакосны (пераступны) год
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
karygodny
каральны; недапушчальны; злачынны; які заслугоўвае пакарання;
karygodny czyn — недапушчальны ўчынак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
criminal
[ˈkrɪmɪnəl]1.
n.
злачы́нец -ца m.
2.
adj.
злачы́нны, крыміна́льны
criminal law — крыміна́льнае пра́ва
criminal action — крыміна́льная спра́ва
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
malice
[ˈmælɪs]
n.
1) зла́я во́ля, зласьлі́васьць f.
to bear malice (to) — таі́ць злосьць (на каго́)
2) Law наўмы́снасьць f., злачы́нны наме́р
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
delinquent
[dɪˈlɪŋkwənt]1.
adj.
1) які́ паруша́е зако́н; злачы́нны
2) неапла́чаны; пратэрмінава́ны (доўг, пада́так)
delinquent taxes — неапла́чаныя пада́ткі
2.
n.
злачы́нец -ца m., злачы́нка f.
juvenile delinquent — непаўнале́тні злачы́нец
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gallows
[ˈgæloʊz]1.
n., pl. -lowses or -lows
1) ві́сельня, шы́беніца f.
2) пакара́ньне паве́шаньнем
2.
adj.
1) Archaic or Sl. ва́рты паве́шаньня; злачы́нны, ліхадзе́йны
gallows children — гарэ́зы, няпо́слухі; шкадляры́, праку́ды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ЗГВАЛТАВА́ННЕ,
злачынны ўчынак, звязаны з палавымі зносінамі, пры ўжыванні фіз. насілля, пагроз ці з выкарыстаннем бездапаможнага стану. Найчасцей З. ўчыняюць гетэрасексуалы, зрэдку бісексуалы. Доказам З. ў нявінніцы з’яўляецца анат. парушэнне цэласнасці дзявоцкай плявы, у дзяцей магчымы надрывы палавых губ, прамежнасці і разрывы похвы. Пры З. з фіз. насіллем жанчыне наносяць цялесныя пашкоджанні, пазбаўляюць яе магчымасці супраціўляцца (звязваюць, закрываюць рот і інш.); можа быць з пабоямі, спробамі душыць, параніць і інш. Псіхічнае насілле пры З. выражаецца ў пагрозе ці запалохванні пацярпелай або блізкіх ёй людзей. Можа мець вынікі: цяжарнасць пацярпелай, асабліва непаўналетняй, заражэнне венерычнай хваробай, СНІДам, нерв. і псіхічныя расстройствы.
З. ў крымінальным праве — злачынства супраць палавой свабоды жанчыны, якое выяўляецца ў палавой сувязі з выкарыстаннем насілля, пагрозы або бездапаможнага становішча пацярпелай; адно з цяжкіх злачынстваў супраць жыцця, здароўя, свабоды і годнасці асобы, адказнасць за якое прадугледжана заканадаўствам Рэспублікі Беларусь. Закон прадугледжвае асаблівы парадак узбуджэння крымін. спраў аб З. (справа аб З. без абцяжваючых акалічнасцей узбуджаецца толькі па заяве пацярпелай), разглядаецца яна судом, як правіла, на закрытым пасяджэнні. Бел.крымін. права прадугледжвае суровае пакаранне за З. ў выглядзе доўгатэрміновага пазбаўлення волі, а пры З. пры абцяжваючых акалічнасцях — аж да пакарання смерцю.