аўтаге́н, ‑у, м.

Спосаб рэзання і зваркі металаў; тое, што і аўтагенная зварка (гл. зварка), аўтагеннае рэзанне (гл. рэзанне).

[Ад грэч. autogenēs — самародны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spawanie

н. зварка;

spawanie elektryczne — электрычная зварка;

spawanie gazowe — газавая зварка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

автоге́нный аўтаге́нны;

автоге́нная сва́рка аўтаге́нная зва́рка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электразва́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

1. Зварка металаў пры дапамозе электрычнай энергіі.

2. Электразварачны цэх; электразварачная ўстаноўка (разм.).

|| прым. электразва́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́зменны пла́зменный;

○ ~нная зва́рка — пла́зменная сва́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электрадугавы́, ‑ая, ‑ое.

Заснаваны на прымяненні электрадугі. Электрадугавая зварка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацэтыле́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ацэтылену. Ацэтыленавая зварка металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмі́тны тех. терми́тный;

○ ~ная зва́рка — терми́тная сва́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schwéißen

n -s тэх. зва́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які служыць для сшывання, змацавання чаго‑н. Шыўныя ніткі.

2. Які мае выгляд шва. Шыўная зварка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)