jar​1 [dʒɑ:] n.

1. сло́ік; збан

2. BrE, infml ку́халь/ку́фель пі́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

корча́га ж., уст., обл. (сосуд) гаршчо́к, -шка́ м., збан, род. збана́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кри́нка ж. глады́ш, -ша́ м., збан, род. збана́ м., гарла́ч, -ча́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wásserkrug

m -(e)s, -krüge збан для вады́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

айнахо́я

(ад гр. oinos = віно + cheo = лью)

старажытнагрэчаскі гліняны або металічны збан для віна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Жбан. Гл. збан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кумга́н

(цюрк. kumgan)

высокі збан з носікам, ручкай і накрыўкай у цюркскіх народаў і каўказскіх горцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прытараба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Разм. Прывалачы, прывезці, даставіць (што‑н. вялікае, цяжкае). Янка прытарабаніў збан. Лабановіч напіўся. Колас. Самае цяжкае засталося ззаду, бярвенн[е] прытарабанілі ў вёску. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pitcher

I [ˈpɪtʃər]

n.

збан -а́, збано́к -ка́ m.

II [ˈpɪtʃər]

n., Baseball

гуле́ц, які́ падае́ мяч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Руча́йнік, руча́сьцік ’збан з двума дзяржаннямі’ (Касп.). Да рука (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)