Verbum

анлайнавы слоўнік

patron, ~u

м.

1. патрон, заступнік;

2. лякала, выкрайка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ге́ній, -я і -ю, мн. -і, -яў, м.

1. -ю. Самая высокая ступень творчай адоранасці, таленавітасці.

Музычны г.

Чайкоўскага.

2. -я. Чалавек, надзелены такой адоранасцю.

Творчасць геніяў.

3. -я. У старажытнарымскай міфалогіі: дух — заступнік чалавека, які кіруе яго жыццём і прадвызначае характар.

◊

Добры геній — той, хто памагае каму-н., аказвае на каго-н. дабратворны ўплыў.

Злы геній — той, хто аказвае на каго-н. дрэнны ўплыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Stéllvertreter

m -s, - наме́снік, засту́пнік, выко́нваючы абавя́зкі [выкана́ўца абавя́зкаў] (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

interceder

[,ɪntərˈsi:dər]

засту́пнік, хада́йнік -а m., абаро́нца -ы m.; засту́пніца, хада́йніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pleader

[ˈpli:dər]

1) абаро́нца (асаблі́ва судо́вы)

2) засту́пнік -а m., засту́пніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

АМО́Н,

у старажытнаегіпецкай міфалогіі бог сонца. Лічыўся апекуном г. Фівы. Амон разам з жонкай, багіняй неба Мут, і сынам, богам месяца Хансу, складалі т.зв. фіванскую трыяду. Амон уяўляўся ў выглядзе чалавека (часам з галавой барана) у кароне з двума высокімі пёрамі і сонечным дыскам; шанаваўся як мудры бог, нябесны заступнік, абаронца прыгнечаных.

т. 1, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

opiekun

м.

1. абаронца; заступнік;

2. апякун;

opiekun społeczny — грамадскі апякун

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rzecznik

м. заступнік, абаронца; прадстаўнік;

rzecznik prasowy — прадстаўнік па справах прэсы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гара́чы, -ая, -ае.

1. Які мае высокую тэмпературу, моцна нагрэты.

Гарачая пліта.

Гарачае лета.

Г. цэх (таксама перан.: увогуле шкодная вытворчасць). Падаць гарачае (наз.). Гарачая апрацоўка металаў.

2. перан. Поўны сілы, страсны, палкі.

Г. заступнік.

3. перан. Вельмі напружаны, які праходзіць у інтэнсіўным, напружаным рытме.

Гарачая работа.

Г. бой.

Гарачая пара жніва.

4. перан. Запальчывы, нястрыманы.

◊

Гарачая галава — пра залішне паспешлівага, нястрыманага чалавека.

Па гарачых слядах — адразу.

Пад гарачую руку (разм.) — у момант злосці, раздражнення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хада́йнік м.

1. (заступнік) Fürsprecher m -s, -;

2. юрыд. уст. Sáchwalter m -s; Ánwalt m -es, -wälte (адвакат, абаронца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)