бузі́ннік, ‑у, м., зб.

Зараснік бузіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ясака́рнік, ‑у, м., зб.

Зараснік ясакару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапі́ўнік, -а і -у, м.

1. -а, мн. -і, -аў. Стракаты матылёк, вусені якога жывуць на крапіве.

2. -у. Зараснік крапівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

буяко́вы голуби́чный;

б. насто́й — голуби́чный насто́й;

б. за́раснік — за́росли голуби́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ажы́ннік, ‑у, м., зб.

Кусты, зараснік ажын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэ́шнік, -у, м.

Кусты з ядомымі пладамі-арэхамі, а таксама зараснік такіх раслін; ляшчыннік.

Разросся а. на паляне.

|| прым. арэ́шнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вярбня́к, вербняку, м., зб.

Зараснік вярбы; маладыя вербы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калі́ннік, ‑у, м.

Зараснік каліны (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парэ́чнік, ‑у, м.

Зараснік парэчак. // Галінкі, сцябліны парэчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́нікавы, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца сланікам. Сланікавы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)