уха́живание

1. дагляда́нне, -ння ср.;

2. дагаджа́нне, -ння ср.;

3. слугава́нне, -ння ср.; частава́нне, -ння ср.;

4. заляца́нне, -ння ср.; см. уха́живать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оха́живание

1. дба́нне, -ння ср.; заляца́нне, -ння ср.;

2. дагаджа́нне, -ння ср., паддо́брыванне, -ння ср.;

3. прыру́чванне, -ння ср.; утаймо́ўванне, -ння ср.; прыла́шчванне, -ння ср.; см. оха́живать​ 1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Асістэ́нт ’памочнік прафесара, урача; малодшы выкладчык у вну’ (БРС), ’пастаянны размоўца, удзельнік цырымоніі’, асістэ́нцыя ’прысутнасць пры знатнай асобе, пастаяннае дагляданне, заляцанне’ (Нас.). Сучаснае значэнне ўсталявалася, верагодна, пад рускім уплывам (Крукоўскі, Уплыў, 76). Значэнні, зафіксаваныя ў Насовіча, указваюць на польскую крыніцу запазычання (польск. asystent ’памочнік прафесара; памочнік, практыкант урача; член світы, якая ўдзельнічае ва ўрачыстасці; кавалер’). Ст.-укр. ассистенция з XVII ст., ассистентъ з XVIII ст., што ўказвае не толькі на магчымую даціроўку беларускага, але і на польскую крыніцу запазычання. Польскае з лац. assistent суправаджаючы’; у рускай мове з пачатку XVIII ст. праз нямецкую (Шанскі, 1, А, 163; Фасмер, 1, 94, указваюць на нямецкую крыніцу, паводле Смірнова, 49) ці польскую — Біржакава, Очерки, 344.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

amor

м.

1. Амур;

trafiony strzałą ~a — закаханы;

2. ~y мн. разм. залёты; заляцанне; заляцанкі; мілаванне; флірт;

wdać się w ~y — кінуцца ў залёты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)