Góldbarren

m -s, - залаты́ злі́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

medal [ˈmedl] n.

1. меда́ль;

an Оlympic gold medal алімпі́йскі залаты́ меда́ль

2. mil. о́рдэн

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

necklace

[ˈnekləs]

n.

кара́лі; залаты́ або́ срэ́бны ланцужо́к на шы́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абру́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вузкі драўляны ці металічны вобад, які набіваецца на бочку, кадушку і пад. для змацавання клёпак.

2. Сагнутая ў кольца пласціна (або стрыжань, прут і пад.).

Гімнастычны а.

3. Упрыгожанне, якое надзяецца на галаву.

Залаты а.

|| прым. абру́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gólden

a залаты́

das ~e Zéitalter — залаты́ век

~e Bérge verspréchen* — абяца́ць залаты́я го́ры

éine ~e Medáille — [-'daljə] залаты́ меда́ль

die ~e Régel — матэм. трайно́е пра́віла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

меда́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Знак у выглядзе круглай металічнай пласцінкі з якім-н. рэльефным адбіткам і надпісам, што выдаецца як узнагарода або ў памяць аб якой-н. падзеі.

М.

Францыска Скарыны.

Залаты м.

Памятны м.

◊

Адваротны бок медаля — адмоўны бок якой-н. справы.

|| прым. меда́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

quartz [kwɔ:ts] n. geol.

1. кварц (мінерал)

2. ква́рцавы крышта́ль;

a quartz gold watch залаты́ ква́рцавы гадзі́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zdobywca

м. заваёўнік;

zdobywca złotego medalu — залаты медаліст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

золата... (а таксама залата...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае та значэнню: а) слову «золата», напрыклад: золатаздабыча, золатапрамысловасць; б) слову «залаты», напрыклад: золатавалосы, золатагаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлябо́к, ‑бка, м.

Памянш.-ласк. да хлеб. Працавітая рукой Засявае шнурок... Ой, радзі, божа мой, На пацеху хлябок! Купала. Хлябок — танюткай столачкай, Нібыта залаты. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)