hoodwink

[ˈhʊdwɪŋk]

v.t.

1) ашу́кваць, падма́нваць, абду́рваць

2) закрыва́ць, хава́ць

3) завя́зваць во́чы каму́ чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

штукава́ць

(польск. sztukować, ад ням. stücken)

1) закрываць, забіваць чым-н. адтуліну, дзірку;

2) перан. выдумляць, майстраваць, вынаходзіць што-н. (напр. ш. розныя цацкі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

*Ату́шаны, оту́шаный ’уцеплены’ (Клім.). Дзеепрыметнік ад дзеяслова *атушыць ’уцяпліць’, звязанага з захаваным ва ўкраінскай мове тушкува́ти шчыльна закрываць, укутваць’; параўн. тушыць ’гатаваць ежу ў закрытым посудзе’ (Нас.). Гл. тушыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obstruct

[əbˈstrʌkt]

v.

1) заступа́ць, перагараджа́ць (даро́гу), зава́льваць (прахо́д)

2) закрыва́ць (від)

3) заміна́ць, перашкаджа́ць каму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verdécken

vt

1) накрыва́ць, закрыва́ць

2) вайск. маскірава́ць

2) уто́йваць, скрыва́ць (віну)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

герметыза́цыя

(ад егіп. Hermes = імя легендарнага егіп. мудраца, якому, між іншым, прыпісвалі ўменне закрываць пасуду)

забеспячэнне непранікальнасці вытворчых памяшканняў і абсталявання для вадкасцей і газаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

balance​2 [ˈbæləns] v.

1. балансава́ць, захо́ўваць раўнава́гу

2. прыво́дзіць у раўнава́гу, ураўнава́жваць;

balance foreign trade econ. збалансава́ць зне́шні га́ндаль

3. finance падлі́чваць, падсумо́ўваць, закрыва́ць (рахункі), падбіва́ць бала́нс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

штукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

1. Закрываць адтуліну, дзірку, забіваючы, закладаючы яе чым‑н. Штукаваць прабоіны. // Упакоўваць, шчыльна закрываць што‑н. Штукаваць пасылку.

2. Спец. Сшываць што‑н. з кавалкаў тканіны ці цыраваць такім чынам, каб шво ці цыроўка былі нябачнымі. Штукаваць шоўк.

3. перан.; і без дап. Выдумляць, майстраваць, вынаходзіць што‑н. А ў часіны больш-менш вольныя [дзядзька Марцін] займаўся майстэрствам, што мела беспасрэдныя адносіны да спраў гаспадарскіх: то калёсы ладзіў, то саху правіў, у хляве ці ў гумне парадак рабіў, або ў хаце ці ў сенцах усякія рыштункі штукаваў. Колас. Адыходзячы не ад народнай мовы, а вось ад такой робленай, пісьменнік збядняе сваю літаратурную мову, пачынае штукаваць, і тады мы ўжо не можам лёгка ўжывацца ў кнігу. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ахі́лкі, охі́лкі ’шафран Гейфеля, Crocus Heuffelianus Herb.’ (Бейл.). Ад хілы ’схілены, пахілы’, хілі́ць ’пахіляць’, ахіляць ’закрываць’, параўн. іншыя назвы: бабін сон, сон, соннік, характэрныя для раслін, якія на ноч ці на дождж схіляюцца ці «засынаюць».

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стумі́кла ‘ціхмяны, стрыманы чалавек’ (Сл. рэг. лекс.). Балтызм, у якасці крыніцы магчыма літ. stumìklis ‘штурхач’, што адпавядае разм. таўкач, папіхайла (пра інертнага чалавека), да семантыкі параўн. літ. stùmti ‘штурхаць, закрываць на засаўку’ (Цыхун, Зб. Мальдзісу, 402).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)