браві́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., чым і без дап.

Пагарджаць чым‑н. дзеля паказной храбрасці; выстаўляць напаказ што‑н., задавацца; выхваляцца. У той момант.. [Славік] узненавідзеў кранаўшчыцу. І вось цяпер бравіруе смеласцю да парушэння правілаў тэхнікі бяспекі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зафорси́ть сов., разг.

1. зафарсі́ць;

2. (начать важничать) пача́ць задава́цца, зава́жнічаць; (начать хвастаться) пача́ць выхваля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ста́віцца зваротны дзеяслоў да ставіць (гл.) ‘паўставаць, настройвацца супраць каго-небудзь’, ‘цягнуцца, старацца зраўняцца ў частаванні з багатымі’ (Нас.). Другое значэнне з польск. stawiać się ‘трымаць сябе задзірліва, абуральна; казырацца, задавацца’, stawiać się na równi ‘ставіць сябе нароўні з кім-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ганары́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.

1. кім-чым і са злучн. «што». Усведамляць, адчуваць гонар (у 2 знач.). Адным заўсёды ганаруся, Што я — савецкі чалавек. Астрэйка. Ганаруся нашым часам, З кожным днём мацнеюць справы — Ёсць у нас цяпер калгасы, У якіх нямала славы. Броўка.

2. Быць ганарыстым; задавацца, выхваляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вообража́ть несов.

1. уяўля́ць;

2. (предполагать, думать) ду́маць, уяўля́ць;

◊

вообража́ть о себе́ быць (ве́льмі) высо́кай ду́мкі пра сябе́, задава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́нар

(польск. honor, ад лац. honor)

1) пачуццё грамадскай або асабістай годнасці; тое, што выклікае павагу;

2) павага, слава;

3) перавялічанае ўяўленне аб сваёй годнасці; фанабэрыстасць;

збіць г. — прымусіць каго-н. не задавацца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кочевря́житься несов., прост.

1. (заставлять себя просить, артачиться) упіра́цца, нараві́цца, нату́рыцца;

2. (ломаться) крыўля́цца, мане́жыцца; (задаваться) задава́цца;

3. (кривляться) крыўля́цца; (дурачиться) дуры́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

blähen

1.

vt пу́чыць, узніма́ць, надзіма́ць, раздзіма́ць

2.

(sich)

1) надзіма́цца, пу́чыцца

2) разм. ва́жнічаць, фанабэ́рыцца, задава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фанабэ́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.

Разм. Трымацца з фанабэрыяй; задавацца. — Ды ты ж [Віктар] сам вінаваты, — агрызнуўся Мірон. — Перад кім было фанабэрыцца, што спрытна спраўляешся з гэтай праклятай душагубкай? Маўр. — Хопіць вам, — умяшалася маці Рыгоркі. — Ты, сынок, не пярэч бацьку. Калі голад за спінай стаіць, фанабэрыцца няма чаго. Курто. [Высеўка] ж, як вып’е чарку ў суседзяў на радзінах ці на вяселлі чужым, таксама фанабэрыцца: — Пражыву! Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Frosch

m -(e)s, Frösche жа́ба

◊ sich áufblasen* wie ein ~ — задава́цца, ва́жні- чаць

éinen ~ im Hálse háben — хрыпе́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)