inscrutable

[ɪnˈskru:təbəl]

adj.

невытлумача́льны, незразуме́лы; неспасьці́жны, непраніка́льны, зага́дкавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

та́йны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца тайнай для каго-н., вядомы нямногім.

Тайная сустрэча.

2. Які яшчэ не пазнаны, унутраная сутнасць якога не выяўлена.

Тайныя з’явы прыроды.

3. Загадкавы, таямнічы.

У яго словах адчуваўся т. сэнс.

4. Звязаны з сакрэтнасцю, прызначаны для сакрэтных спраў.

Тайная паліцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

unergründlich, únergründlich

a недасту́пны (розуму), зага́дкавы, незразуме́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vexíerbild

[v-]

n -(e)s, -er зага́дкавы малю́нак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hidden

[ˈhɪdən]

adj.

схава́ны; захава́ны; патае́мны, та́йны; таямні́чы, тае́мны, зага́дкавы; невядо́мы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mysterious

[mɪˈstɪriəs]

adj.

1) тае́мны, таямні́чы; зага́дкавы

2) незразуме́лы, недасту́пны (ро́зуму)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неразгада́ны, ‑ая, ‑ае.

Які патрабуе разгадкі; незразумелы, загадкавы. Усіх хвалявала неразгаданая таямніца. Ваданосаў. Люблю сядзець уначы каля вогнішча, падкладаць у сіняе полымя дровы, ды слухаць іх трэск — мудрую неразгаданую гаворку. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які зрабіўся белым, бялейшым. Грымотная дажджавая хмара паплыла далей, расквечваючы на яркім сонцы свае велічэзных, пабялелыя, нібы памытыя дажджом .. горы. Колас. Пабялелы, устрывожаны твар Анежкі быў загадкавы. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Таямні́ца ’нешта скрытае, тайнае, загадкавае’, ’тайна’, ’таемнасць’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк.), сюды ж таямні́чы ’патаемны’, ’загадкавы (пра чалавека)’, ’тайны, сакрэтны’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), таемні́чы ’тс’ (Вруб.). З польск. tajemnica, tajemniczy ’тс’, вытворных ад tajemny (Борысь, 625), гл. таемны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oracular

[ɔˈrækjələr]

adj.

1) праро́чы; як ара́кул

2) двухсэ́нсавы, няя́сны, зага́дкавы

3) ве́льмі разу́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)