wycofywać

незак.

1. забіраць, браць назад;

2. выводзіць; адводзіць (назад)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unosić

незак.

1. узнімаць; прыпадымаць;

2. кніжн. зносіць; забіраць; красці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jackpot [ˈdʒækpɒt] n. джэк-по́т, гало́ўны прыз (у латарэі, ігральным аўтамаце і да т.п.); банк (у картачнай гульні);

hit the jackpot infml

1) забіра́ць усе́ ста́ўкі

2) дасягну́ць веліза́рнага по́спеху

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Рабава́ць ’забіраць сілай, разбоем’ (ТСБМ, Нас.; астрав., даўг., Сл. ПЗБ), ’разрабляць, бушаваць’ (Нас.), ст.-бел. рабовать, рабовати (з канца XVI ст.). Праз польск. rabować з ням. rauben ’рабаваць’ (Брукнер, 451); паводле Нававейскага (Zapożyczenia, 83, 261) “starsze zapożyczenie adaptowane” з с.-в.-ням. rouben ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

impound

[ɪmˈpaʊnd]

v.t.

1) заганя́ць (жывёлу ў за́гарадзь), замыка́ць

2) забіра́ць, канфіскава́ць

3) запру́джваць, зага́чваць (ваду́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рабава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., каго-што і без дап.

1. Сілай, разбоем забіраць у каго‑н. што‑н.; грабіць. У навакольныя вёскі наязджалі карнікі: лавілі лепшых савецкіх людзей і рабавалі набытак. Брыль. У лясах бадзяліся банды, рабавалі людзей, палілі хаты актывістаў. С. Александровіч. [Белапалякі] гойсаюць на конях, рабуюць, катуюць. Нікановіч.

2. Разараць падаткамі, паборамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyzuwać

незак.kogo z czego пазбаўляць каго ад чаго; забіраць у каго што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шпана́, ‑ы, ж., зб.

Разм. груб.

1. Злачынцы, бадзягі, беспрытульнікі. [Лукаш:] — Мы што хочам ядзім. І спім дзе хочам... Дрэнна толькі, што пачалі лавіць шпану ды ў прытулак забіраць. Лобан.

2. Дзеці, маладыя людзі, якія не прытрымліваюцца прынятых правіл паводзін, не могуць ацаніць свае ўчынкі. На задняй пляцоўцы тоўпілася шпака, смаркачы гадоў па шаснаццаць. Яны лаяліся. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

arrogate

[ˈærəgeɪt]

v.t.

1) беспадста́ўна прысво́йваць, бяспра́ўна забіра́ць, прысабе́чваць

to arrogate a privilege — прысво́йваць прывіле́і

2) мець беспадста́ўныя прэтэ́нзіі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

імча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

1. каго-што. Хутка везці, несці каго‑, што‑н. Газік імчаў Рыбіна па ціхай лясной дарозе. Пестрак. Як поезд імчаў Сцёпку ўсё далей і далей, яго пачалі забіраць думкі аб горадзе, аб паступленні на рабфак. Колас.

2. Разм. Тое, што і імчацца. З гары ад парку порстка імчала грузавая машына. Скрыган. Па быстрыні човен імчыць, як маторка, толькі паспявай кіраваць вяслом. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)