ка́верзны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які заключае ў сабе каверзу; заблытаны, складаны. Каверзнае пытанне. Каверзная справа. □ Іншы раз было і так, што той-сёй спецыяльна адшукваў.. каверзныя пытанні, абы толькі збіць з панталыку настаўніка. «Звязда».

2. Які робіць, чыніць каверзы, схільны да іх. Каверзны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nebulós, nebulös

a

1) заблы́таны, расплы́вісты

2) змро́чны, пахму́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vertráckt

a разм.

1) заблы́таны, хі́тры

2) пры́кры, непрые́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inextricable

[,ɪnɪkˈstrɪkəbəl]

adj.

1) які́ немагчы́ма разблы́таць; ве́льмі склада́ны, безнадзе́йна заблы́таны

2) безвыхо́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

turbid [ˈtɜ:bɪd] adj.

1. fml му́тны, каламу́тны;

a turbid river му́тная рэ́чка

2. заблы́таны, тума́нны, цьмя́ны;

turbid thoughts цьмя́ныя ду́мкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

convolute

[ˈkɑ:nvəlu:t]

1.

adj.

скру́чаны, зьві́ты сьпіра́ляй; заблы́таны

2.

v.

скру́чваць (сьпіра́ляй), скру́чвацца сьпіра́ляй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zawiły

zawił|y

складаны; заблытаны; няясны;

~a sprawa — складаная справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бессэнсо́ўны

1. sínnlos, únsinnig; vernúnftwidrig;

2. (неабдуманы) stúmpfsinnig, blöde; únverständig, verständnislos;

бессэнсо́ўны по́зірк verständnisloser Blick; abstrús (заблытаны, незразумелы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

complicated

[ˈkɑ:mpləkeɪtəd]

adj.

склада́ны; цяжкі́; заблы́таны

a complicated design — склада́ны ўзо́р

complicated negotiations — склада́ныя перамо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вузлава́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае вузлы. Пастушок бег па вуліцы і паляскваў вузлаватаю пугаю. Чорны.

2. Які мае патаўшчэнні, бугры, наросты. Вузлаватыя вены. Вузлаватыя карані. Вузлаватыя пальцы. □ Каля іх [танкаў] паўкругам высіліся каржакаватыя дубы, раскінуўшы ўгары вузлаватае галлё. Мележ.

3. перан. Заблытаны, складаны. — Не хачу я, каб ты ішоў па маёй вузлаватай сцежцы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)