Гарэ́м ’гарэм’ (БРС). Рус. гаре́м, укр. гаре́м. Запазычанне з усх. моў (першакрыніцай з’яўляецца араб. ḥarām ’забаронены’) праз франц. harem ’гарэм’. Гл. Фасмер, 1, 393; Шанскі, 1, Г, 29.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

illicit

[ɪˈlɪsɪt]

adj.

1) не дазво́лены зако́нам; забаро́нены

2) няпра́вільны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кантраба́ндны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца кантрабандай. Кантрабандны тавар. // перан. Тайны, забаронены. У часе ж вайны з немцамі пан Зыгмусь некалькі разоў перавозіў кантрабандным парадкам цара Мікалая, каб за граніцай ён мог пабачыцца і пагутарыць з Вільгельмам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verbóten

a забаро́нены

~e Früchte schmécken süß — забаро́нены плод сма́чны; ≅ дзе плот ды дзяду́ля, там смачне́йшыя ду́лі (грушы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кантраба́ндны

1. Schmúggel-; éingeschmuggelt;

кантраба́ндны тава́р Schmúggelware f -, -n;

2. (забаронены) verbóten, gehéim gehálten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пабо́чны, -ая, -ае.

1. Які існуе побач з галоўным, асноўным, другарадным.

П. тыпаж у п’есе.

2. Не свой, які не належыць да дадзенага грамадства, установы, сям’і і пад.

Пабочным (наз.) уваход забаронены.

3. Які не мае непасрэдных адносін да чаго-н.

Пабочныя меркаванні.

4. Народжаны без шлюбу (уст.).

П. сын.

○

Пабочнае слова або пабочны сказ — у граматыцы: інтанацыйна адасобленае слова ці сказ унутры другога сказа, якія выражаюць розныя віды адносін таго, хто гаворыць, да таго, пра што ён гаворыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

admittance [ədˈmɪtns] n. fml увахо́д, дазво́л увайсці́;

gain admittance атрыма́ць дазво́л на ўвахо́д;

no admittance увахо́д забаро́нены (надпіс на шыльдзе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

únerlaubt

a недазво́лены, забаро́нены

~e Hándlung — юрыд. правапарушэ́нне, дэлі́кт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zútritt

m -(e)s до́ступ, увахо́д

~ verbóten! — увахо́д забаро́нены!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

недазво́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Забаронены, недапушчальны. Турсевіч дагадваўся, што настаўніцкая моладзь, захапляючыся рэвалюцыйнай пнынню, збіраецца ўпотай для нейкай недазволенай справы. Колас.

2. у знач. наз. недазво́ленае, ‑ага, н. Тое, што недазволена. Лёня адчуваў, што Кастусь гаворыць правільна. Нельга рабіць недазволенае. І ўсё-такі ён паспрабаваў запярэчыць. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)