disallow
[,dɪsəˈlaʊ]
v.t.
1) не дазваля́ць, забараня́ць
2) адхіля́ць, адкіда́ць (як няпра́ўду)
3) адкіда́ць (про́сьбу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
verpönen
vt
1) забараня́ць (пад пагрозай пакарання)
2) асуджа́ць, не прыма́ць, га́ніць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verwéhren
vt (D) перашкаджа́ць (чаму-н.)
2) забараня́ць; адмаўля́ць, пярэ́чыць (каму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ächten
vt
1) аб’яўля́ць па́-за зако́нам, асудзі́ць на выгна́нне
2) байкатава́ць, забараня́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
taboo
[təˈbu:]
1.
v.t.
забараня́ць; наклада́ць табу́
2.
n.
1) забаро́на f.
2) табу́ n., indecl.
3.
adj.
забаро́нены
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
forbid
[fərˈbɪd]
v.t., -bade or -bad, -bidden or -bid, -dding
1) забараня́ць
2) не дазваля́ць, не дапушча́ць; прадухіля́ць
God forbid it! — Барані́ Бо́жа! Няха́й Бог баро́ніць!
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Verbót
n -(e)s, -e забаро́на
das ~ über etw. (A) verhängen — забараня́ць што-н. (загадам)
ein ámtliches ~ — афіцы́йная забаро́на
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
unterságen
vt забараня́ць
das Betréten des Gártens ist unterságt — увахо́д у сад забаро́нены
das Ráuchen ist unterságt — куры́ць забаро́нена (надпіс)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пярэ́чыць ’выказваць нязгоду; спрачацца; быць неадпаведным’ (ТСБМ, Нас., Шат., Гарэц., Бяльк.), ’забараняць, перашкаджаць’ (Нас., чэрв., Сл. ПЗБ), ’працівіцца, супрацьпастаўляць’ (Варл.), перачы́ць ’выказваць нязгоду’ (Воўк-Лев., Татарк.). Дзеяслоў да пе́рак (гл.), зыходным можна лічыць адно са значэнняў дзеяслова пярэ́чыць ’перасякаць дарогу’ (Нас.), параўн. укр. пере́чити ’выказваць нязгоду, супярэчыць’, рус. пере́чить ’перасякаць папярок; супярэчыць’, польск. przeczyć ’перашкаджаць, выказваць нязгоду’, чэш. přičiti ’супрацьстаяць’, славен. prẹ́čiti ’пярэчыць’, серб.-харв. пре́чити ’перашкаджаць, ствараць перашкоды’, балг. преча ’тс’, макед. пречи ’тс’, што ўзыходзяць да прасл. *perčiti, вытворнага ад *perkъ, першапачаткова ’паставіць папярок’, далей ’працівіцца’ (Сной₂, 562; БЕР, 5, 685; Банькоўскі, 2, 823). Таго ж паходжання царкоўнаславянізм папрака́ць, параўн. папро́к і папяро́к (гл.), параўн. Фідроўская, Зб. Багародзіцкаму, 145.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ban
[bæn]
1.
v.t., banned, banning
1) забараня́ць
2) пракліна́ць; кі́даць кля́тву на каго́
2.
n.
1) забаро́на f.
2) царко́ўны праклён, ана́тэма f.
3) прысу́д на выгна́ньне, пазбаўле́ньне право́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)