асцё, -я́, н., зб.

Доўгія тонкія асцюкі на каласах некаторых злакаў (жыта, ячменю, пшаніцы).

|| прым. асцёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мало́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., ме́лецца; незак.

Раздрабняцца на муку, размолвацца.

Сухое жыта добра мелецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́легчы, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лежа; зак.

Прыпасці сцяблом да зямлі, палегчы (пра збажыну, травы).

Жыта вылегла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нажа́ць, -жну́, -жне́ш, -жне́; -жнём, -жняце́, -жну́ць; -жні́; -жа́ты; зак., чаго.

Зжаць у якой-н. колькасці.

Н. капу жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

żyto

н.

1. жыта;

żyto jare — яравое жыта; ярыца;

żyto ozime — азімае жыта;

2. жарг. гарэлка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

по́куць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Ганаровае месца ў хаце за сталом пад абразамі.

Першы сноп жыта ставяць на п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выжына́ць (жыта і г. д.) ábsicheln vt; ábmähen vt (касой)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rye

[raɪ]

n.

1) жы́та n.

2) жы́тняе зе́рне

3) жы́тняя мука́

4) ві́скі з жы́та

a bottle of rye — пля́шка ві́скі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

збо́жжавыя, -ых.

Злакавыя расліны (жыта, пшаніца, ячмень, авёс і пад.), зерне якіх скарыстоўваецца для атрымання прадуктаў харчавання і фуражу.

Сяўба збожжавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

урадзі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., уро́дзіць; зак.

Даць ураджай, плады.

Жыта добра ўрадзіла.

Не ўрадзіў мак — перабудзем і так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)