Жвот ’жывот’, жваці́сты ’з вялікім жыватом’ (гродз., З нар. сл., 32). З жыво́т у выніку рэдукцыі ненаціскнога галоснага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бру́шка, ‑а, н.

1. Памянш. да бруха. // Разм. жарт. Тоўсты жывот (у чалавека).

2. Задняя частка цела членістаногіх. Брушка чмяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пучыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

1. безас. Зрабіць выпуклым. Выпучыла прасценак.

2. Разм. Напяўшы, высунуць уперад; выпнуць. Выпучыць жывот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

belly laugh

informal

сардэ́чны нястры́мны вы́бух сьме́ху (аж за жыво́т бра́цца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

potbelly

[ˈpɑ:t,beli]

n.

вялі́кае пу́за, вялі́кі жыво́т; пу́зік -а m. (у дзіця́ці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

хандра́

[ад гр. (hypo)chondria = жывот, вантробы]

маркотны, сумны настрой; туга.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абдаміна́льны

(н.-лац. abdominalis, ад лац. abdomen = жывот)

анат. брушны (напр. а-ае дыханне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Únterleib

m -(e)s, -er ні́жняя ча́стка жывата́; жыво́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пяча́йка, ‑і, ДМ ‑чайцы, ж.

Абл. Пякотка. Ганька ведае: значыць, маме зноў было нядобра, зноў балеў жывот і пякла пячайка... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нае́сці, -е́м, -ясі́, -е́сць; -ядзі́м, -ясце́, -яду́ць; -е́ў, -е́ла; нае́ш; зак. (разм.).

1. чаго і без дап. З’есці ў нейкай колькасці, на якую-н. суму.

Н. ў рэстаране на вялікую суму.

2. перан., што і чаго. Атрымаць, нажыць у выніку сытнай яды.

Жывот н.

|| незак. наяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)