Verbum

скаро́міна, -ы, ж. (разм.).

Скаромная ежа, скаромнае.

У набожных сем’ях не дазвалялася есці ў пост скароміну.

скаро́міцца, -млюся, -мішся, -міцца; незак. (разм.).

Есці ў пост скаромную ежу.

|| зак. аскаро́міцца, -млюся, -мішся, -міцца.

загаве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Перастаць есці скаромнае; пачаць пасціць.

◊

Загавець душой (разм.) — аддаць богу душу, памерці.

ло́паць², -аю, -аеш, -ае; незак., што (разм.).

Прагна есці.

|| зак. зло́паць, -аю, -аеш, -ае.

Місу крупені злопаў.

пра́гнасць, -і, ж.

1. Празмернае імкненне задаволіць якое-н. жаданне.

Есці з прагнасцю.

2. Ненасытнасць, жадлівасць.

П. чалавечая.

недарма́, прысл.

1. Не без падставы, не без прычыны.

Я н. адчуваў небяспеку.

2. Не дарэмна.

Н. есці бацькоўскі хлеб.

мясае́д, -у, М -дзе, м.

Перыяд пасля Каляд, калі праваслаўная царква дазваляе есці мясное.

Калядны м.

|| прым. мясае́дны, -ая, -ае.

скаро́мны, -ая, -ае.

Пра малочную, мясную ежу, якую не ўжываюць вернікі ў час посту.

Скаромная ежа.

Не есці скаромнага (наз.).

сло́дыч, -ы, ж. (разм.).

1. Салодкі смак.

Такая с., есці немагчыма.

2. перан. Прыемнае адчуванне; асалода.

Сэрца ведае с. мар.