каржакава́ты, -ая, -ае.

1. Пра дрэва: нізкі, з тоўстым сукаватым ствалом.

К. дуб.

2. Невысокі, шыракаплечы, моцнага целаскладу (пра чалавека, яго постаць).

|| наз. каржакава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дубо́вы, -ая, -ае.

1. гл. дуб.

2. перан. Цвёрды, не прыдатны да яды (разм.).

Дубовыя яблыкі.

3. перан. Грубы, нязграбны, тупы (разм.).

Д. стыль.

Дубовая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

bog oak, bog wood

мо́раны дуб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

перемори́ть​II сов.

1. (морить, притупляя остроту, едкость чего-л.) перамары́ць;

перемори́ть хрен перамары́ць хрэн;

2. техн. перамары́ць;

перемори́ть дуб перамары́ць дуб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вячы́сты ímmerwährend; éwig; úralt;

вячы́сты дуб úralter Éichenbaum

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

даўгаве́чны, -ая, -ае.

1. Здольны жыць доўгі час.

Д. род.

Дуб — даўгавечнае дрэва.

2. Разлічаны на доўгі час існавання; моцны, трывалы.

Надзейны і д. самазвал.

|| наз. даўгаве́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

векавы́ (стары) húndertjährig, úralt;

векавы́ дуб éine húndertjährige Éiche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мо́раны I прич. морённый; см. мары́ць I

мо́раны II

1. прич. морённый; см. мары́ць II;

2. прил. морёный;

м. дуб — морёный дуб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Лядны ў выразе ля́дны дуб ’дуб цвёрды, Guercus robur L.’ (маг., Кіс.). Да ляда 1 ’дуб, які расце на лядзе’. Аналагічна лядны ў ТСБМ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дубо́к, ‑бка, м.

Памянш.-ласк. да дуб (у 1 знач.); малады невялікі дуб. А тым часам пачаўся лес, — спачатку кусты на куп’і, пасля, прылесак — бярозкі, дубкі, алешнік, елачкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)