Grúppe

f -, -n гру́па; дружы́на; анса́мбль; вайск. аддзяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Паязджа́не, паязжа́не ’дружына жаніха’ (Інстр. II, Касп.). Да пая́зд (гл.). Аб суфіксе ‑ěn‑inъ, ‑jan‑inъ гл. Слаўскі, SP, 1, 119.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«ГУ́ЛА»,

бел. нар. гульня. Удзельнікі дзеляцца на 2 каманды — дружыны. Кожная дружына выбірае «вялікага», ці «выбранніка», найб. дужага гульца, які кідае ў бок праціўніка гулу (каменнае ці жал. ядро, у некат. месцах — кола воза). Дружына праціўніка як мага раней павінна спыніць яе. З таго месца, дзе гула спынена, «выбраннік» другой каманды кідае яе назад. Перамагае тая каманда, якая першай перакіне гулу за вызначаную мяжу.

т. 5, с. 526

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bojówka

ж.

1. баявая дружына (атрад);

2. банда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

палані́на, ‑ы, ж.

Горная паша з лугавой расліннасцю ў верхнім поясе Карпат і некаторых горных хрыбтоў Балканскага паўвострава. Каб была пры мне дружына Юнакоў-хлапцоў удалых, Ускалыхнуў бы я Карпаты, Бор дрымотны, паланіны. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gefólge

n -s, -

1) сві́та; дружы́на; эско́рт

2) вы́нік

im ~ háben — мець вы́нікам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ochotniczy

ochotnicz|y

добраахвотны, добраахвотніцкі;

~a straż pożarna — добраахвотная пажарная дружына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brigade

[brɪˈgeɪd]

1.

n.

1) брыга́да f.

2) кама́нда, дружы́на f.

2.

v.t.

1) фармава́ць брыга́ду

2) групава́ць у дружы́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каза́к¹, -а́, мн. казакі́, -о́ў і каза́кі, -аў, м.

1. У 15—17 стст. ва Украіне і ў Расіі: член ваенна-земляробчай абшчыны пасяленцаў на ўскраінах дзяржавы, якія ўдзельнічалі ў абароне дзяржаўных граніц.

Данскія казакі.

2. Селянін, патомак гэтых пасяленцаў (на Доне, на Кубані і ў некаторых іншых мясцовасцях), а таксама радавы вайсковай часці з гэтых сялян.

Дывізіі кубанскіх і данскіх казакаў.

◊

Вольны казак — пра свабоднага чалавека, які ні ад каго не залежыць.

|| памянш.-ласк. казачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 2 знач.).

|| прым. каза́цкі, -ая, -ае і каза́чы, -ая, -ае.

Казацкі конь.

Казачая дружына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

team

[ti:m]

1.

n.

1) кама́нда, дружы́на f.; брыга́да f.

a football team — футбо́льная кама́нда

2) запрэ́жка f.

2.

v.t.

1) аб’ядно́ўвацца, злуча́цца

2) працава́ць брыга́даю

•

- team up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)