drizzle1 [ˈdrɪzl] n. імжа́, дро́бны дождж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

petty larceny [ˌpetiˈlɑ:səni] n. law дро́бны крадзе́ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кары́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Чорны дробны сушаны вінаград без костачак.

|| прым. кары́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляскатну́ць

‘утварыць дробны перарывісты стук’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ляскатну́ ляскатнё́м
2-я ас. ляскатне́ш ляскатняце́
3-я ас. ляскатне́ ляскатну́ць
Прошлы час
м. ляскатну́ў ляскатну́лі
ж. ляскатну́ла
н. ляскатну́ла
Загадны лад
2-я ас. ляскатні́ ляскатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ляскатну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карабе́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Дробны гандляр, які разносіў па вёсках тавары (мануфактуру, галантарэю, дробныя рэчы і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

са́ла², н.

Дробны лёд або насычаны вадой снег, які плыве па паверхні вады перад замярзаннем вадаёма.

Па рацэ плыло с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

моль¹, -і, ж.

Дробны матылёк атрада лускакрылых, вусень якога нішчыць шарсцяныя тканіны, хлебнае зерне і інш.

|| прым. мо́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

драбні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Падрабязнасць, дробны факт, дэталь.

Карту ён ведаў да драбніц.

Ці варта спрачацца з-за драбніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

петы́т, -у, Мы́це, м.

Дробны друкарскі шрыфт з вышынёй літар каля 3 мм (кегль роўны 8 пунктам).

|| прым. петы́тны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нясу́н, несуна́, мн. несуны́, несуно́ў, м. (разм.).

Дробны злодзей, які цішком выносіць што-н. з вытворчасці, з месца працы.

Барацьба з несунамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)