сабака, пёс / вартавы: аўчарка / паляўнічы: ганчак, ваўкадаў; цюлік, барбос (разм.) / дваровы: дварняк (разм.) / з кароткім ці ўрэзаным хвастом: курта (разм.); ваўкарэз (абл.); цюця, цюцька (дзіц.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
саба́ка м. Hund m -(e)s, -e;
дваро́вы саба́ка Hófhund m;
ланцу́жны саба́ка Kéttenhund m;
го́нчы саба́ка Hétzhund m, Jágdhund m;
вышуко́вы саба́ка Spürhund m, Polizéihund m;
службо́вы саба́ка Díensthund m;
◊
саба́кі брэ́шуць, а конь ідзе́ ≅ was ein Ésel von mir spricht, das acht’ ich nicht;
стамі́ўся, як саба́ка разм. ich bin húndemüde;
вось дзе саба́ка закапа́ны hier liegt (álso) der Hund begráben ≅ da liegt der Háse im Pféffer;
мне гэ́та патрэ́бна як саба́ку пя́тая нага́ разм. das bráuche ich überháupt nicht; das ist (so) ǘberflüssig wie ein Kropf;
ве́шаць саба́к на каго-н. разм. j-n verléumden, j-n zu Únrecht beschúldigen;
яго́ з саба́камі не зно́йдзеш er ist nírgends zu fínden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)