рэгрэсі́раваць

(ад лац. regressio = рух назад)

ісці назад у сваім развіцці, даходзіць да ўпадку, рэгрэсу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шкарпэ́тка

(польск. szkarpetka, ад іт. scarpetta)

трыкатажны выраб, кароткая панчоха, якая не даходзіць да калена.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дои́скиваться несов. шука́ць, дашу́квацца; (находить) знахо́дзіць; (дознаваться) дахо́дзіць, дазнава́цца, даве́двацца; (допытываться) дапы́твацца;

ищу́ и не дои́скиваюсь шука́ю і не дашу́кваюся;

дои́скиваться и́стины, пра́вды дахо́дзіць да і́сціны, да пра́ўды; шука́ць і́сціну, пра́ўду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inquire

[ɪnˈkwaɪr]

1.

v.i. (about)

разьве́дваць, даве́двацца, дахо́дзіць

2.

v.t.

пыта́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паталагі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паталогіі. Паталагічная анатомія. Паталагічныя роды.

2. перан. Кніжн. Хваравіта-ненармальны. У жонкі Яраша рэўнасць набывае амаль што паталагічны характар, даходзіць да хваравітасці. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датыка́цца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да даткнуцца.

2. Даходзіць да чаго‑н., размяшчацца ўшчыльную з чым‑н. Рама датыкаецца да вушака.

датыка́цца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да датыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфліктава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

Разм. Уступаць у канфлікт з кім‑н., даходзіць да канфлікту. Рашчэня паставіў сабе за мэту быць настойлівым, цвёрдым.., але канфліктаваць з Касцянком не ўваходзіла ў яго планы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звярэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

Станавіцца зверам (у 2 знач.); даходзіць да шаленства. Чым бліжэй падступаў фронт, тым больш звярэлі акупанты. Мележ. Войт з кожным ударам пугі ўсё болей звярэў, ахрып ад дзікай лаянкі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экста́з

(гр. ekstasis = захапленне, раз’юшанасць)

найвышэйшая ступень захаплення, пры якой чалавек даходзіць да самазабыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

шуршэ́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шуршэць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Пачалося шуршэнне паперы, стук лічыльнікаў, гутарка. Пестрак. Адно вядомае слова, як дотык цёплай рукі, даходзіць да мяне з гэтага незразумелага шуршэння. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)