Náchschub

m -(e)s, -schübe вайск. падво́з, даста́ўка, папаўне́нне, забеспячэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áblieferung

f -, -en зда́ча, падво́з, даста́ўка, уручэ́нне; во́дпуск, паста́ўка (тавараў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

delivery

[dɪˈlɪvəri]

n., pl. -ries

1) даста́ва, даста́ўка f.; разно́с -у m.

special delivery — тэрміно́вая даста́ўка

2) зда́ча f. (го́раду во́рагу), перада́ча

3)

а) мане́ра гу́таркі, маўле́ньня

б) спо́саб пада́чы (мяча́)

4) вызвале́ньне, выбаўле́ньне n.

5) ро́ды pl. only.

6) тава́р, які́ ма́е быць даста́ўлены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адве́кцыя

(лац. advectio = дастаўка)

1) метэар. гарызантальнае перамяшчэнне паветра і перанясенне разам з ім цяпла, вільгаці;

2) перанос марской вады ў гарызантальным, іншы раз у вертыкальным напрамку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Éinsendung

f -, -en

1) дасыла́нне, даста́ўка; пасы́лка, адпра́ўка

2) паступле́нне (на склад)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Transpórt

m -s, -e

1) тра́нспарт; право́з; даста́ўка

2) тра́нспарт, па́ртыя гру́зу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

акура́тны

1. аккура́тный;

а. ву́чань — аккура́тный учени́к;

2. аккура́тный; чёткий;

~ная рабо́та — аккура́тная (чёткая) рабо́та;

~нае адзе́нне — аккура́тная оде́жда;

~ная даста́ўка газе́т — аккура́тная доста́вка газе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przywóz, ~ozu

przyw|óz

м.

1. прывоз, дастаўка;

~óz rzeczy z dworca — дастаўка рэчаў з вакзала;

2. увоз; імпарт;

~óz towarów — увоз тавараў;

~óz maszyn zagranicznych — імпарт замежных машын;

~óz surowców — імпарт сыравіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Áuslieferung

f -, -en

1) вы́дача; уручэ́нне

2) даста́ўка; вы́дача; перада́ча (у чыё-н. распараджэнне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АДВЕ́КЦЫЯ

(ад лац. advectio дастаўка),

1) у метэаралогіі гарызантальнае перамяшчэнне паветраных мас, якое абумоўлівае перанос цяпла і вільгаці з адных раёнаў Зямлі ў іншыя; адзін з найважн. фактараў фарміравання надвор’я. Адбываецца ў выніку руху цыклонаў, пераносу паветра пануючымі вятрамі. Тэр. Беларусі знаходзіцца пад уплывам адвекцыі амаль 2/3 года. Гл. таксама Канвекцыя.

2) У акіяналогіі адвекцыя — перанос вады ў гарызантальным, іншы раз у вертыкальным напрамку (гл. Марскія цячэнні).

т. 1, с. 99

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)