irritate [ˈɪrɪteɪt] v.

1. дакуча́ць (каму-н.), злава́ць (каго-н.)

2. раздражня́ць; выкліка́ць раздражне́нне/запале́нне (скуры, вачэй і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dogadywać

незак. komu даймаць каго, дакучаць каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dogryzać

незак.

1. дагрызаць, дагрызваць;

2. дакучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bug​2 [bʌg] v.

1. падслухо́ўваць з дапамо́гаю мікрафо́на; ве́сці тае́мнае назіра́нне з дапамо́гаю апарату́ры;

The room is bugged. Пакой праслухоўваецца.

2. infml дакуча́ць, назаля́ць, раздражня́ць, чапля́цца (да каго-н.);

Stop bugging me! Перастань дакучаць мне!

bug off [ˌbʌgˈɒf] phr. v. AmE, infml : Bug off! Адчапіся!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адкасну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Адстаць, адчапіцца, адвязацца. [Аўгіня:] — Адкасніся ад мяне. Ідзі прэч. Колас. [Хмялеўскі:] — Ды каб я ад Халусты адкаснуўся, то чалавекам стаў бы. Чарнышэвіч. Калі любіш — ажаніся, а не любіш — адкасніся. Прыказка.

•••

Адкасніся ад маёй галавы — перастань дакучаць, адчапіся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

irritate

[ˈɪrɪteɪt]

v.t.

1) раздражня́ць, дакуча́ць; злава́ць

2) выкліка́ць раздражне́ньне або́ запале́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зуде́ть​II несов., разг.

1. (издавать звенящий звук) звіне́ць, гусці́;

2. (докучать одним и тем же) дакуча́ць, назаля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жабрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Збіраць міласціну. Не ўмеў шанаваць — ідзі жабраваць. Прыказка. Хто з маладосці ні працуе, той на старасці жабруе. Прыказка. // што і чаго. Разм. Выпрошваць; дакучаць просьбамі. Селядцоў за суткі прапіваў .. заробак і пасля жабраваў махоркі ў рабочых. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назаля́ць (дакучаць каму-н.) belästigen vt; j-m lästig fállen* [werden];

назаля́ць каму-н. про́сьбамі j-n mit Bítten belästigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mantyczyć

незак.

1. канькаць, дакучаць, надакучаць;

2. бурчаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)