Абл. Гулянне, гулянка. Ні адно вясковае вяселле, хрэсьбіны і іншыя гулюшкі не абыходзіліся без таго, каб на іх Марцін не ўчыніў вэрхал.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сфэ́ціць ’украсці’ (Сл. рэг. лекс.). Няясна; магчыма, ад польск.feta ’гулянка, гасціна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
whoopee
[ˈhwʊpi:]1.
interj.
во́кліч ра́дасьці, захапле́ньня
2.
n.
шу́мная гуля́нка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Га́йданка ’гушкалка’ (Сцяшк.), гайда́нка ’арэлі’ (Янк. II), гайда́нка (БРС) = рус. ’качка, боўтанка’. Утварэнне ад гайда́ць, гайда́цца (гл.) паводле аналагічнай мадэлі гуля́ць — гуля́нка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Басю́ры ’гулянка жней за кошт гаспадара’ (Хрэст. дыял., 333). Няяснае слова. Магчыма, ёсць сувязь з словамі тыпу рус.дыял.бу́са́ть ’піць, напівацца’, бусо́й ’п’яны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
merrymaking
[ˈmeri,meɪkɪŋ]
n.
1) весяло́сьць, паце́ха f
2) вясёлая заба́ва, гуля́нка, вясёлае сьвя́та
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Раза́чка ’боль у жываце’ (Сцяшк., Янк. 2, Янк. 3.), ’ліха, халера’ (Нар. словатв.), раза́нка ’дызентэрыя’ (Інстр. 2). Аддзеяслоўныя ўварэнні, як гара́чка ад гарэ́ць, гуля́нка ад гуля́ць, ад рэ́заць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
revelry
[ˈrevəlri]
n., pl. -ries
1) шу́мная, бу́йная весяло́сьць або́ заба́ва
2) вясёлая гуля́нка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гу́льбішча, ‑а, н.
1.Разм.Гулянка, гулянне. Падыходзілі старыя, глядзелі на гульбішча і скокі, а самі гаварылі стала і сур’ёзна аб вясне і аб ураджаі.Каваль.
2.Уст. Месца народнага гуляння. А наводдаль, у баку ад публічнага гульбішча, віднеліся купальні.Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
debosz, ~a/~u
м.
1. дэбашыр, буян;
2.гулянка, папойка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)