гулю́шкі, ‑шак.

Абл. Гулянне, гулянка. Ні адно вясковае вяселле, хрэсьбіны і іншыя гулюшкі не абыходзіліся без таго, каб на іх Марцін не ўчыніў вэрхал. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сфэ́ціць ’украсці’ (Сл. рэг. лекс.). Няясна; магчыма, ад польск. fetaгулянка, гасціна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

whoopee

[ˈhwʊpi:]

1.

interj.

во́кліч ра́дасьці, захапле́ньня

2.

n.

шу́мная гуля́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Га́йданка ’гушкалка’ (Сцяшк.), гайда́нка ’арэлі’ (Янк. II), гайда́нка (БРС) = рус. ’качка, боўтанка’. Утварэнне ад гайда́ць, гайда́цца (гл.) паводле аналагічнай мадэлі гуля́цьгуля́нка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Басю́рыгулянка жней за кошт гаспадара’ (Хрэст. дыял., 333). Няяснае слова. Магчыма, ёсць сувязь з словамі тыпу рус. дыял. бу́са́ть ’піць, напівацца’, бусо́й ’п’яны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

merrymaking

[ˈmeri,meɪkɪŋ]

n.

1) весяло́сьць, паце́ха f

2) вясёлая заба́ва, гуля́нка, вясёлае сьвя́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Раза́чка ’боль у жываце’ (Сцяшк., Янк. 2, Янк. 3.), ’ліха, халера’ (Нар. словатв.), раза́нка ’дызентэрыя’ (Інстр. 2). Аддзеяслоўныя ўварэнні, як гара́чка ад гарэ́ць, гуля́нка ад гуля́ць, ад рэ́заць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

revelry

[ˈrevəlri]

n., pl. -ries

1) шу́мная, бу́йная весяло́сьць або́ заба́ва

2) вясёлая гуля́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гу́льбішча, ‑а, н.

1. Разм. Гулянка, гулянне. Падыходзілі старыя, глядзелі на гульбішча і скокі, а самі гаварылі стала і сур’ёзна аб вясне і аб ураджаі. Каваль.

2. Уст. Месца народнага гуляння. А наводдаль, у баку ад публічнага гульбішча, віднеліся купальні. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́ргія

(гр. orgia)

1) рэлігійны абрад, звязаны з культам багоў віна і вінаробства ў старажытных народаў Усходу, Грэцыі, Рыму;

2) перан. шумная, разбэшчаная гулянка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)