фільм м. фильм;

гукавы́ ф. — звуково́й фильм;

дакумента́льны ф. — документа́льный фильм;

каляро́вы ф. — цветно́й фильм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праця́жнік, ‑а, м.

1. Знак прыпынку ў выглядзе доўгай гарызантальнай рыскі ( — ).

2. Такі знак у азбуцы Морзе, а таксама гукавы сігнал, які адпавядае гэтаму знаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зэс ’пранізлівы холад’ (Сл. паўн.-зах.). Верагодна, гукавы варыянт *зыз ’холад’ да азызнуць ’азябнуць’ (гл.); параўн. яшчэ дзіцяч. зюзя ’холад’ (гл.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Lautíermethode

f -, -n гукавы́ ме́тад (навучання чытанню)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пратэ́за

(гр. prothesis = дадатак, далучэнне)

лінгв. пратэтычны гукавы элемент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дублі́раваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад дубліраваць.

2. у знач. прым. Такі, у якім моўная частка заменена перакладам на іншую мову (пра гукавы фільм). Дубліраваны кінафільм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gong

[gɔŋ]

n.

1) гонг -а m. (музы́чны інструмэ́нт)

2) гонг (гукавы́ сыгна́л)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тана́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да тону (у 1, 9 знач.); гукавы або колеравы. Танальны пераход.

2. Які мае адносіны да танальнасці (у 1 знач.). Танальная пабудова кантаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sonic

[ˈsɑ:nɪk]

adj.

1) гукавы́; акусты́чны

2) з ху́ткасьцю гу́ку, які́ ма́е ху́ткасьць гу́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

звано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

1. Невялікі звон (у 1 знач.), а таксама прыстасаванне для гукавых сігналаў.

Дзвярны з.

Электрычны з.

2. Гук, гукавы сігнал, утвораны такім звонам ці спецыяльным прыстасаваннем.

Прагучаў з.

Тэлефонны з.

Заняткі пачынаюцца па званку.

|| памянш. звано́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).

|| прым. званко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)