мыш, -ы, мн. мы́шы, мышэ́й, ж.

1. Невялікі грызун з вострай мордачкай і доўгім хвастом.

2. Адно з прыстасаванняў уводу інфармацыі ў камп’ютар.

|| памянш. мы́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

|| прым. мышы́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

М. колер (шэры).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шыншы́ла

(ісп. chinchilla)

паўднёваамерыканскі грызун, падобны на вавёрку, які мае каштоўнае футра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бурунду́к

(тат. burunduk)

маленькі паласаты, падобны на вавёрку грызун, які жыве ў норах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

су́слік, ‑а, м.

Невялікі грызун сямейства вавёркавых, які жыве ў норах і шкодзіць пасевам. Тоўстыя, нібы купцы, суслікі са смешнымі вусатымі мордачкамі стаялі, як слупкі, то тут, то там ля сваіх норак. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарбага́н

(манг. tarbagan)

грызун роду суркоў, які пашыраны пераважна ў Цэнтр. Азіі; мангольскі сурок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шыншы́ла, ‑ы, ж.

1. Паўднёваамерыканскі грызун, падобны на вавёрку, які мае каштоўнае футра. // Футра гэтай жывёлы. Каўнер з шыншылы.

2. Парода трусоў з футрам серабрыста-блакітна-шэрага колеру, які сваёй афарбоўкай нагадвае футра такога грызуна.

[Ад ісп. cinchilla.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Суро́к ’невялікі грызун сямейства вавёркавых, які жыве ў глыбокіх норах і зімой упадае ў спячку’ (ТСБМ). З рус. суро́к ’тс’; народная назва — байбак ’тс’ (Ласт., Некр. і Байк.), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ле́мінг

(нарв. lemming)

грызун сям. палёвак з доўгай бура-жоўтай плямістай поўсцю, пашыраны ў Арктыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пясча́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Грызун, знешне падобны да пацука, які водзіцца ў пустынных стэпах, пустынях, на раўнінах з пясчанай і гліністай глебай.

2. Род травяністых раслін сямейства гваздзіковых, якія растуць на сухіх пясчаных месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сляпа́к м.

1. заал. (насякомае) Brémse f -, -n; (грызун) Blíndmaus f -, -mäuse;

2. разм., пагард. Blínde (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)