рёлка обл. (продолговатая возвышенность) града́, -ды́ ж., гры́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марэны ​1. Марэнная града. Марэнныя ўзгоркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

garden bed

града́, гра́дка, гра́дачка, клю́мба f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

курці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

1. Града для кветак, клумба (уст.).

2. Участак, засаджаны адной пародай дрэў, а таксама група дрэў адной пароды.

3. Частка крапаснога вала паміж двума бастыёнамі (уст.).

|| прым. курці́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калн

(латыш. kalns)

марэнны ўзгорак, града.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ляха́, -і́, ДМ лясе́, мн. ле́хі і (з ліч. 2, 3, 4) ляхі́, лех і ле́хаў, ж. (разм.).

Шырокая града ў агародзе.

Пасадзіла цэлую ляху цыбулі.

|| памянш. ле́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наара́ць, ‑ару, ‑арэш, ‑арэ; зак.

1. чаго і без дап. Узараць нейкую колькасць зямлі. [Іван Пятровіч:] — Пакуль гэта .. [яравое] паспее, дык пад азіміну вунь колькі наараць можна. Пальчэўскі.

2. што. Разм. Узняць араннем. Завішнюк успомніў, што гэта града, колішняя пагранічная града, якую нааралі ў лонаўскіх лясах у дваццатым годзе. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Груд ’узгорак, груда’. Гл. града́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гру́да ’глыба, кавалак, камяк’. Гл. града́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зубча́сты в разн. знач. зу́бча́тый;

~тае ко́ла — зу́бча́тое колесо́;

~тая града́ гор — зу́бча́тая гряда́ гор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)