Verbum

адтрубі́ць, -рублю́, -ру́біш, -ру́біць; зак., што.

Пратрубіць што-н., скончыць трубіць.

А. збор.

Адтрубілі горны.

наго́рны, -ая, -ае.

1. Горны, які знаходзіцца ў гарах.

Н. ручай.

2. Гарысты, высокі.

Н. бераг ракі.

хрыбе́т, -бта́, М -бце́, мн. -бты́, -бто́ў, м.

1. Пазваночнік чалавека або жывёлы.

2. Спіна (разм.).

3. перан. Верхні край чаго-н.

Х. хвалі.

4. Рад гор, якія працягнуліся ў адным напрамку; горны ланцуг.

Горны х.

|| прым. хрыбто́вы, -ая, -ае і хрыбе́тны, -ая, -ае.

тур², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Вымерлы дзікі бык, продак буйной рагатай жывёлы.

2. Горны каўказскі казёл.

муміё, нескл., н.

Горная смала: біялагічна актыўнае рэчыва, якое выцякае з трэшчын скал, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

М. — горны бальзам.

горна... і горна-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. горны¹, напр.: горна-металургічны, горнарабочы, горнастралковы, горнакліматычны, горназдабываючы, горнахімічны.