turtledove [ˈtɜ:tldʌv] n. zool. ту́ркаўка, дзі́кі го́луб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бурката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак. (разм.).

1. Тое, што і буркаваць.

Голуб буркоча.

2. што і без дап. Бурчаць, мармытаць.

Б. сабе пад нос.

|| наз. бурката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клі́нтух, ‑а, м.

Птушка сямейства галубоў; дзікі голуб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галубо́к, ‑бка, м.

1. Памянш.-ласк. да голуб (у 1 знач.); малады голуб.

2. Разм. Ужываецца як ласкавы зварот да маладзейшага за сябе мужчыны. — Аслаб я вельмі, галубок, Ігнасік, дай напіцца. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bríeftaube

f -, -n пашто́вы го́луб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

піжо́н

(фр. pigeon = голуб)

пусты, франтаваты малады чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Táuber, Täuber

m -s, - го́луб-саме́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лунь зоол. мышало́ў, -ло́ва м.;

седо́й, как лунь сівы́, як го́луб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bird of peace

го́луб -а m., pl. галубы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ту́рман, ‑а, м.

Голуб асобай пароды, які мае здольнасць куляцца пры палёце. Турманы кружыліся над хатай. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)