саро́чын, ‑а.

Які належыць сароцы. Сарочына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снегіро́ў, ‑ова.

Які належыць снегіру. Снегірова гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стрыжо́ў, ‑ова.

Які належыць стрыжу. Стрыжова гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аса́, -ы́, мн. во́сы, -аў, ж.

Перапончатакрылае насякомае з джалам.

◊

Асой у вочы кідацца — назойліва прыставаць, дакучаць.

|| прым. асі́ны, -ая, -ае.

Асінае гняздо (таксама перан.: пра зборышча шкодных людзей, ворагаў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Невялікая стракатая птушка атрада вераб’інападобных.

|| памянш. сіні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. сіні́чы, -ая, -ае і сіні́чын, -а.

Сінічы свіст.

Сінічына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́лчын, ‑а.

Які належыць галцы ​1. Галчына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plughole [ˈplʌghəʊl] n.

1. BrE адту́ліна ў ванне, ракавіне

2. electr. штэ́псельнае гняздо́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

варо́нін, ‑а.

Які належыць вароне. Вароніна гняздо. Вароніны яйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каршуно́ў, ‑ова.

Які належыць каршуну. Каршунова гняздо. Каршуновы лапы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́личий вавёркавы, вавёрчын;

бе́личья шу́ба вавёркавае фу́тра;

бе́личье гнездо́ вавёрчына гняздо́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)