Вёртка ’доўгі гнуткі лут’ (лаг., КЭС), рус. арханг. вёртка ’свердзел’, кастр. ’яма печы для выпальвання вапны’. Адпрыметнікавае ўтварэнне да вярцець (гл.) < vьrtěti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bíegsam

a

1) гну́ткі; пру́гкі

2) памярко́ўны, пада́тлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inflective

[ɪnˈflektɪv]

adj.

1) гну́ткі

2) Gram. зьме́нны

inflective word — зьме́ннае сло́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

foible

[ˈfɔɪbəl]

n.

1) слабо́е ме́сца, сла́басьць f.

2) гну́ткі кане́ц мяча́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дыске́та

(англ. diskette)

тонкі гнуткі пластмасавы дыск, пакрыты магнітным слоем з аднаго ці абодвух бакоў, носьбіт інфармацыі ў персанальных ЭВМ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

gibki

1. гібкі, гнуткі; эластычны;

2. перан. спрытны, выкрутлівы, пракідкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эраты́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які мае адносіны да эротыкі. Верш яго [Авідзія] гнуткі і прыгожы; у арганічным спалучэнні з эратычнай тэматыкай ён асабліва прыцягваў увагу чытачоў. Майхровіч.

2. Празмерна пачуццёвы; звязаны з эратызмам. Канстанцін Міхайлавіч папракаў.. [Нікановіча] за танныя эратычныя эфекты, за дробязнасць фабулы. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

limber

[ˈlɪmbər]

1.

adj.

гну́ткі; падаўкі́; спры́тны, паваро́тны

2.

v.

рабі́ць (-ца) гну́ткім

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ductile

[ˈdʌktəl]

adj.

1) цягу́чы (пра мэта́л)

2) гну́ткі, ко́ўкі

3) пада́тлівы, пада́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

náchgiebig

a

1) пада́тлівы, згаво́рлівы

2) эласты́чны, пру́гкі, гну́ткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)