purulent

[ˈpjurələnt]

adj.

1) гно́йны (пра ра́ну, запале́ньне)

2) сапсава́ны мара́льна; прада́жны

3) гнілы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

антысе́птыкі

(ад анты- + гр. septikos = гнойны)

процігніласныя сродкі, хімічныя рэчывы, якія знішчаюць хваробныя мікраарганізмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ropny

ropn|y

1. гнойны;

2. гнаяродны;

przetoka ~a мед. свішч; фістула

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

suppurative

[ˈsʌpjərətɪv]

1.

adj.

нагно́ены, гно́йны, гнаявы́ (пра ра́ну)

2.

n.

сро́дак, які́ прысьпяша́е нагно́йваньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сэ́птык

(англ. septic, ад гр. septikos = гніласны, гнойны)

басейн у каналізацыйнай сетцы для ачысткі сцёкавых вод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абсцэ́с

(лац. abscessus)

мед. гнойны нарыў; збіранне гною ў органах або тканках, выкліканае запаленчым працэсам (напр. а. лёгкага).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

э́ктыма

(гр. ekthyma = гнойны прышч)

вірусная хвароба авечак і коз, якая суправаджаецца ўтварэннем струпоў, пераважна ў вобласці губ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

pussy

I [ˈpʊsi]

n., pl. pussies

като́к -ка́ m., малы́ кот (і като́к на вярбе́)

II [ˈpʌsi]

adj.

гно́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Валасні́к 1 ’гнойнае запаленне тканкі пальца’ (Шатал.); ’завусеніца’ (БРС, Гарэц., Некр.); валасень ’хвароба пальца’ (КЭС); ’гнойны стрыжань’ (Гарэц.); ’нарыў на косці’ (Жд.); ’рана’ (Мат. Гом.); ’хвароба нагцей’ (БРС, Грыг.); валасяніца ’хвароба’ (Федар., 1; Сержп., Грам.). Усе назвы хвароб паходзяць ад волас, паколькі грыбок пашкоджвае валасы, скуру і ногці (БелСЭ, 2, 567–568).

Валасні́к 2 ’леска, жылка ў вудзе’ (Гарэц.). Гл. валасень 3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ЛАБІРЫНТЫ́Т, атыт унутраны,

запаленне ўнутранага вуха. Выклікаецца стрэптакокамі, менінгакокамі, мікабактэрыямі туберкулёзу, рознымі вірусамі і інш. Адрозніваюць Л. тымпанагенны (з сярэдняга вуха), менінгагенны (з мазгавых абалонак — пры менінгіце) і гематагенны; па распаўсюджанасці працэсу — абмежаваную і дыфузную формы, па характары запалення — серозны і гнойны. Характэрныя прыкметы: ністагм, галавакружэнне, млоснасць, ірвота, шум у вушах, парушэнні раўнавагі. Пры дыфузным гнойным Л. гэтыя з’явы выяўлены больш выразна, да поўнага выпадзення вестыбулярнай і слыхавой функцый вуха. Лячэнне кансерватыўнае і аперацыйнае.

А.М.Петрыкаў.

т. 9, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)