уе́сціся¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., уе́сца; уяду́цца; уе́ўся, уе́лася; зак., у што.

Глыбока пранікнуць, упіцца ў што-н.

Вяроўка ўелася ў цела.

Пыл уеўся ў скуру.

|| незак. уяда́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

deeply

[ˈdi:pli]

adv.

глы́бака, глыбо́ка

She feels deeply about it — Яна́ гэ́та прыма́е глыбо́ка да сэ́рца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

фундамента́льны, -ая, -ае.

1. Вялікі, трывалы і моцны.

Ф. дом.

2. перан. Абгрунтаваны, глыбока навуковы.

Фундаментальная навуковая праца.

3. Галоўны, асноўны.

Фундаментальная бібліятэка.

|| наз. фундамента́льнасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

tíefdringend

a які́ праніка́е глыбо́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

hóch áchten

vt глыбо́ка паважа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

august

[ɔˈgʌst]

adj.

ве́лічны; маестаты́чны; глыбо́ка паважа́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

уні́клівы, -ая, -ае.

1. Які пазбягае прама і адкрыта выказваць свае думкі, не прамы, пазбаўлены шчырасці.

У. адказ.

2. Які глыбока ўнікае ў сутнасць справы; праніклівы.

У. чалавек.

Уніклівая думка чалавека.

|| наз. уні́клівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

праня́цца, прайму́ся, про́ймешся, про́ймецца; праня́ўся, -няла́ся, -ло́ся; прайміся; зак.

1. (1 і² ас. не ўжыв.). Стаць насычаным чым-н.

Сцены праняліся вільгаццю.

2. Глыбока пранікнуцца якім-н. пачуццём.

П. павагай да старэйшых.

|| незак. прайма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

rooted

[ˈru:təd]

adj.

закарэ́нены

deeply rooted — глыбо́ка закарэ́нены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Перавашава́ць ’перакапаць’ (трак., Сл. ПЗБ). Да пера- і вашава́ць ’глыбока рыць, капаць’ (гл.), якое да літ. vašúoti ’рваць крукам’ < vą̃šas ’крук’ (параўн. палес. клю́чка ’прылада для капання бульбы’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)