kajzer

м. разм. іран. кайзер; германскі імператар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Germanic

[dʒərˈmænɪk]

adj.

1) няме́цкі

2) герма́нскі

Germanic languages — герма́нскія мо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэйхста́г

(ням. Reichstag, ад Reich = дзяржава + Tag = зборы)

германскі парламент да 1945 г., а таксама будынак, дзе засядаў гэты парламент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Герма́нец, герма́нскі (БРС). Рус. герма́нец, герма́нский, укр. герма́нец, герма́нський. Слова гэта ў бел. і ўкр. мовах, відавочна, узята з рус., дзе ў кніжнай мове запазычана з лац. (зыходным з’яўляецца лац. Germania, Germani; параўн. Фасмер, 1, 403). Гл. яшчэ Рудніцкі, 1, 605.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Фрыдрых II (германскі імператар) 1/371; 9/540

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Teuton

[ˈtu:tən]

1.

n.

1) тэўто́н -а, не́мец -ца m.

2) герма́нец -ца m.

2.

adj.

няме́цкі; тэўто́нскі; герма́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

German

[ˈdʒɜ:rmən]

1.

adj.

няме́цкі, герма́нскі

2.

n.

1) не́мец -ца m., не́мка f., жыха́р Няме́ччыны

2) няме́цкая мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deutsch

1.

a няме́цкі, герма́нскі

2.

adv па-няме́цку

er spricht Deutsch — ён гаво́рыць [размаўлце] па-няме́цку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АТО́Н I

(Otto; 23.11.912 — 7.5.973),

германскі кароль з 936, імператар «Свяшчэннай Рымскай імперыі» з 962. З Саксонскай дынастыі. У 951 падпарадкаваў Ламбардыю і прыняў тытул італьян. караля. У 955 перамог венграў на р. Лех, прыпыніўшы іх наступленне на захад. У 961 пад выглядам дапамогі выгнанаму жыхарамі папу Іаану XII ажыццявіў паход на Рым. Атрыманая з рук папы імператарская карона (2.2.962) дала пачатак «Свяшчэннай Рымскай імперыі».

т. 2, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Gothic

[ˈgɑ:Өɪk]

1.

n.

1) го́тыка f., гаты́чны стыль

2) го́цкая мо́ва

3) gothic — гаты́чны шрыфт

2.

adj.

1) гаты́чны (стыль, архітэкту́ра)

2) го́цкі о́ва, культу́ра)

3) нецывілізава́ны, прыміты́ўны, ба́рбарскі

4) Obsol. герма́нскі, тэўто́нскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)