геафі́зіка

(ад геа- + фізіка)

навука аб фізічных працэсах у цвёрдай, вадкай і газападобнай абалонках зямнога шара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геафлексу́ра

(ад геа- + флексура)

круты выгін горных абшараў, выяўлены ў рэльефе як вялікі ўступ значнай працягласці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геахранало́гія

(ад геа- + храналогія)

раздзел гістарычнай геалогіі, які вывучае храналагічную паслядоўнасць фарміравання і ўзрост горных парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геамарфало́гія

(ад геа- + марфалогія)

навука, якая вывучае рэльеф паверхні Зямлі, яго паходжанне, гісторыю развіцця і гаспадарчае выкарыстанне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геасістэ́мы

(ад геа- + сістэма)

прыродныя сістэмы розных узроўняў, якія ахопліваюць узаемазвязаныя часткі літасферы, гідрасферы, біясферы і атмасферы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геацэнтры́чны

(ад геа- + цэнтр)

заснаваны на прызнанні Зямлі цэнтрам планетнай сістэмы (г-ая сістэма свету); параўн. геліяцэнтрычны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геадына́міка

(ад геа- + дынаміка)

навука аб глыбінных сілах і працэсах, якія ўзнікаюць пры эвалюцыі планеты Зямля, раздзел геафізікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геатэрма́льны

(ад геа- + гр. therme = цяпло)

звязаны з унутраным цяплом Зямлі і яго выкарыстаннем (напр. г-ая станцыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГЕААКУ́СТЫКА

(ад геа... + акустыка),

раздзел прыкладной геафізікі, які вывучае заканамернасці распаўсюджвання акустычных палёў у горных пародах, вадкасцях і газах, што запаўняюць сітавіны і расколіны ці знаходзяцца ў ствалах буравых свідравін. Метады геаакустыкі — акустычная разведка, сейсмічная разведка, глыбіннае сейсмічнае зандзіраванне, ультрагукавая эхалакацыя, гукавы каратаж і інш. Займаецца даследаваннем будовы і ўласцівасцей зямной кары, пошукам і разведкай радовішчаў карысных выкапняў, рашэннем тэхналагічных задач пры правядзенні горных і буравых работ.

т. 5, с. 108

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

геагігіе́на

(ад геа- + гігіена)

навука, якая вывучае змены ў жывой і нежывой прыродзе як вынік дзейнасці чалавека на Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)