◊ das ist nicht auf séinem ~ gewáchsen — ≅ гэ́та зрабі́ў [прыду́маў] не ён
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пустазе́лле, ‑я, н.
Дзікарослая расліна, якая засмечвае пасевы культурных раслін. Асот і малачай — пустазелле. □ Вось з таго часу і палюбіла Вера васількі. З яе захаплення часта смяяліся сяброўкі. Жартавалі, што ёй падабаецца пустазелле.Асіпенка.//зб. Такія расліны, сукупнасць такіх раслін. Ад Старыцы засталіся адны папялішчы, жыхары разбрыліся, палі апусцелі, зараслі пустазеллем і хмызнякамі.Хадкевіч.Пустазелле заглушыла ўвесь гарод.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бурт, ‑а, М ‑рце, м.
Доўгі капец бульбы, агародніны, сіласу і пад. Метраў за трыста ад балота калгаснікі склалі тры бурты, відаць, насенкі, з якіх адзін быў толькі прыкрыты саломай.Паслядовіч.Яны ўдвух [Курловіч і Парфёнчык] скублі салому, уціскалі вяроўкамі вязкі, насілі на гарод і ўкрывалі бурты бручкі.Дуброўскі.// Доўгая спецыяльна складзеная на захоўванне куча, скірда якога‑н. угнаення, торфу і пад. Бурт кампосту. Бурт торфу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
neglected
[nɪˈglektɪd]
adj.
занядба́ны, недагле́джаны
a neglected child — недагле́джанае дзіця́
neglected studies — закі́нутая вучо́ба
a neglected house — недагле́джаны дом
a neglected garden — запу́шчаны гаро́д
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пралета́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пралетарыя, пралетарыяў. Пралетарская рэвалюцыя. Пралетарская партыя. Пралетарская ўлада. □ Справа адбываецца так, што грамадзянская вайна пачалася як спроба сутычкі з імперыялізмам, якая даказала, што імперыялізм згніў абсалютна і што ўзнімаюцца пралетарскія элементы ўнутры кожнай арміі.Ленін.// Уласцівы пралетарыю, пралетарыяту. Пралетарская культура. □ Уласны домік, гарод, садок, дзеці адарвалі яе ад рабочай сям’і. Але ж павінен быў застацца ў жанчыны рабочы, пралетарскі гонар.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ачаро́т ’чарот’ (гом.Кіс., ЭШ, Ян., Федар.), ’зараснік трыснягу’ (слаўг., Яшкін), о́чэрэт (Бесар.), очару͡од ’трыснёг’ (Федар.), укр.очерет, рус.очерёт, о́черет, польск.дыял.oczeret (з усходнеславянскіх моў). Да чарот, гл. Фасмер, 3, 178. Трубачоў (Рем. терм., 247) і Мяркулава (Очерки, 48) узнаўляюць для праславянскага стану два варыянты слова čert і o(b)čert (да і.-е.*ker‑, у якім супалі дзве зыходныя асновы са значэннямі ’рэзаць’ і ’плясці). Карскі (1, 160) тлумачыць варыянтнасць чарот//ачарот як ладкі//аладкі, гарод//агарод і да т. п.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ours
[ˈaʊərz]
pron.
наш, на́шая, на́шае (ужыва́ецца ў выка́зьніку або́ за́мест назо́ўніка)
This garden is ours — Гэ́ты гаро́д наш
Ours is a large house — Наш дом вялі́кі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
не трэ́ба гаро́д гарадзі́ць es lohnt sich nicht, es ist nicht der Mühe wert
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
карэ́нне, ‑я, н., зб.
1. Карані (у 1–3 знач.). Улетку [людзі] збіралі грыбы і ягады, капалі карэнне і запасілі на зіму.Якімовіч.[У Альбіны] тут няма ні роду ні заводу, яе ўсё карэнне там, па той бок мяжы з паласатымі слупамі.Сабаленка.
2. Падземныя часткі некаторых раслін (пятрушкі, сельдэрэю і інш.), якія ідуць у ежу як прыправа.
3. Курыва, прыгатаванае са сцяблоў тытуню. — Насадзіць [бацька] тытуню, гарод увесь. .. А тады .. таўчы яму тое карэнне, пыл есць вочы і горла забівае.Ермаловіч.
•••
Пусціць карэннегл. пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)