адсо́хнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -со́хне; -со́х, -хла; зак.

1. Пра часткі раслін: засохшы, адпасці.

Галінка адсохла.

2. Пра частку цела: страціць здольнасць рухацца, дзейнічаць з прычыны хваробы (разм.).

Рука адсохла.

◊

Каб табе язык адсох — праклён таму, хто нядобра сказаў.

|| незак. адсыха́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хво́я, -і, мн. -і, хвой, ж.

1. Вечназялёнае дрэва сямейства хваёвых з высокім прамым ствалом і доўгай ігліцай; сасна.

Стромкія хвоі ўзнімаліся ў неба.

2. зб. Ігліца (разм.).

У лесе зямля была ўсыпана хвояй.

3. Галінка хвойнага дрэва.

|| прым. хваёвы, -ая, -ае і хво́йны, -ая, -ае.

Хваёвыя шышкі.

Х. лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нейрапо́дый

(ад нейра- + гр. pus, podos = нага)

брушная галінка параподыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Галу́ска ’галінка’. Гл. галу́за 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ва́йя

(гр. baion = пальмавая галінка)

расчлянёны, падобны на галінку ліст папараці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плець, ‑і, ж.

1. Бакавая галінка або сцябло паўзучых ці павойных раслін.

2. звычайна мн. (пле́ці, ‑ей). Доўгія звёны труб або рэльсаў, злучаныя між сабой шляхам зваркі. Зварваць трубы ў плеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гі́бкі прям., перен. ги́бкий;

~кая галі́нка — ги́бкая ве́точка;

г. го́лас — ги́бкий го́лос;

~кая палі́тыка — ги́бкая поли́тика

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pręcik

м.

1. пруток; галінка;

2. бат. тычынка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГОМАТАЛІ́ЗМ

(ад гома... + грэч. thallos галінка, атожылак),

двухполавасць у некат. грыбоў і водарасцей, пры якой да зліцця (капуляцыі) здольны гаметы, што паходзяць з аднаго талома (з адной клеткі). Такія віды называюць гоматалічнымі. Гл. таксама Гетэраталізм.

т. 5, с. 331

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прата́лій

(ад гр. pro = наперадзе + thallos = галінка)

палавое пакаленне папарацей, хвашчоў, дзеразы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)