вітаць каго-н. з выпадку чаго-н. прыемнага, радаснага.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
здаро́ўкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм.Вітаць адзін аднаго пры сустрэчы. [Андрыян з Мікульскім] доўга здароўкаліся, усміхаючыся і не разнімаючы рук.Марціновіч.Іван з кім здароўкаўся кіўком галавы, з кім — за руку.Кудравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прывяча́ць ’вітаць, прыхільна сустракаць’ (Наша Ніва, 2002, 15 ліст.). Ітэратыў да прывеціць, гл. прывет.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
віншава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; незак., каго.
Вітаць, славіць каго‑н. з выпадку радаснай падзеі, знамянальнай даты і пад. Віншаваць са святам. Віншаваць з перамогай. □ — Віншуем вас, Ахрэм Іванавіч, з днём нараджэння, — працягнуў яму руку калгасны брыгадзір.Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пацалу́нак ’дакрананне вуснамі’ (ТСБМ, Касп.). З польск.pocałunek ’тс’, якое з дзеяслова po‑całować, а гэта — з прыметніка cały ’цэлы’ < прасл.cělъ > cělovati ’вітаць, здароўкацца’.
2.узнач.наз.выда́тна, нескл., н. Адзнака, якая абазначае вышэйшую ацэнку чаго‑н. (ведаў, паводзін і інш.). [Пятрусь:] — Цяпер можна мяне вітаць — школу скончыў на «выдатна».Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cheer2[tʃɪə]v.
1.віта́ць па хва́льнымі во́клічамі, апладысме́нтамі