Віскатня́ ’віск парасят’; ’дзіцячы плач’ (Нас.). Утворана ад шматкратнага дзеяслова віскаць (гл.) і суф. ‑атн‑я.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віскун ’той, хто вішчыць’ (КТС, М. Ракітны). Да віск (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑ун (< unъ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віскуха ’тая, якая вішчыць’ (КТС, І. Шамякін). Да віск (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑уха (< ux‑a).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
screech
[skri:tʃ]1.
v.
вішча́ць; верашча́ць, крыча́ць
2.
n.
віск, крык -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
го́гат, ‑у, М ‑гаце, м.
1. Крык гусей. Гусі адказвалі зладжаным гогатам — усе адразу, нібы рагаталі з .. [Шаройкі].Шамякін.Гусі з гогатам удзячным Пачастунак ловяць смачны.А. Александровіч.
2.Разм. Гучны нястрымны смех. Сярод людской гаманы — віск, гогат.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
jazgot, ~u
м.
1. ляск;
2. шум;
3.віск
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
scream1[skri:m]n.
1.віск, ві́скат, прані́злівы крык;
screams of laughter вы́бух сме́ху
2.infml, dated паце́ха;
He’s a perfect scream. Ён проста пацеха.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вісклявы ’віскатлівы’ (відавочна, гом., КТС: І. Шамякін, М. Ракітны, І. Навуменка). Утворана ад віск (гл.) і суф. ‑ляв‑ы (як пісклявы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
визготня́ж., прост.віск, род. ві́ску м., ві́скат, -ту м.; піск, род. пі́ску м.; скавыта́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разме́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Тое, што і размераны (у 2, 3 знач.). З вуліцы чуваць трэск барабана, віск флейты-свісцёлкі і размерны тупат ног.«Маладосць».Жандар падышоў да Рытвінскага размерным крокам.Баранавых.
2.Спец. Які служыць для таго, каб размерваць што‑н. Размерны ключ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)