ostensibly

[ɑ:sˈtensəbli]

adv.

пака́зна; відаво́чна; як віда́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

widocznie

відаць, як відаць;

widocznie nie ma go w domu — відаць, яго няма дома

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

óffenbar

1.

a відаво́чны, яўны

2.

adv відаво́чна, віда́ць, як віда́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

я́вствовать несов., книжн. (быть видным) віда́ць; (следовать) выніка́ць, выяўля́цца;

из э́того я́вствует з гэ́тага віда́ць (з гэ́тага выніка́е).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ви́дно

1. безл., в знач. сказ. переводится формой глаг. віда́ць с имен., а при отрицании — с род.;

отсю́да всю дере́вню ви́дно адгэ́туль уся́ вёска віда́ць;

из-за горы́ до́ма не ви́дно з-за гары́ до́ма не віда́ць;

2. вводн. сл. віда́ць; (вероятно) напэ́ўна, ма́быць, му́сіць;

дождя́, ви́дно, не бу́дет дажджу́, віда́ць (ма́быць), не бу́дзе;

◊

ви́дно пти́цу по полёту посл. віда́ць па́на па халя́вах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

widać

1. відаць;

stąd widać cała wieś — адгэтуль відаць уся вёска

2. відаць; напэўна; мабыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вида́ть​II вводн. сл. (вероятно), прост. віда́ць, ма́быць, му́сіць;

он, вида́ть, весёлый челове́к ён, віда́ць (ма́быць, му́сіць), вясёлы чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

знаць¹, зна́ю, зна́еш, зна́е; незак.

1. Тое, што і ведаць (у 1—5 знач.).

2. інф., у знач. вык. Відаць, можна заўважыць (уст.).

З. па слядах, што тут прайшоў воўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

няя́сны, -ая, -ае.

1. Які дрэнна відаць, не вылучаецца сваімі контурамі.

Няясныя абрысы гор.

2. Які ледзь чуваць.

Няясныя словы песні.

3. Не зусім зразумелы, невыразны.

Н. намёк.

|| наз. няя́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

му́сіць, му́шу, му́сіш, му́сіць; незак.

1. Быць абавязаным зрабіць што-н.

Я мушу прызнаць сваю памылку.

2. у форме інф., у знач. пабочн. сл. Мабыць, напэўна, відаць.

Ты, м., не снедаў яшчэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)