дэмісезо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які носяць вясной і восенню. Дэмісезоннае паліто.

[Ад фр. demi-saison — пераходная пара года.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маро́знік, ‑у, м.

Расліна сямейства казяльцовых, якая цвіце ранняй вясной.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадвеснавы́, ‑ая, ‑ое.

Які бывае перад вясной, папярэднічае вясне. Перадвеснавая пара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыазе́р’е, ‑я, н.

Мясцовасць каля возера (азёр). Вясной залівае ўсё прыазер’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адсача́ць ’адстаць (пра кару дрэў вясной)’ (Юрч.), адсачэць ’тс’ (калі вясной пад карой на дрэве з’яўляецца сок і лёгка адстае кара ад дрэва)’ (КЭС) да сок (гл.). Параўн. назву першага вясенняга месяца — сакавік (Мартынаў, SlW, 65).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэмісезо́нны

(ад фр. demisaison = пераходная пара года)

прыгодны для нашэння вясной і восенню (напр. д. абутак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэмісезо́нны

(фр. demisaison = пераходная пара года)

прызначаны для нашэння вясной і восенню (напр. д-ае паліто).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

клёв рыб. / хоро́ший, плохо́й клёв (ры́ба) до́бра, дрэ́нна бярэ́цца;

клёв щу́ка начина́ет весно́й шчупа́к пачына́е бра́цца вясно́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

першакве́тныя, ‑ых.

Сямейства зрослапялёсткавых двухдольных раслін, да якога адносяцца вадаперыца, лазаніца, першацвет і інш., якія пачынаюць цвісці ранняй вясной.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазо́ўня, ‑і, ж.

Спецыяльнае памяшканне для захоўвання вазоў. Восенню, зімой і ранняй вясной.. калымага стаяла ў старой паўразбуранай вазоўні. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)