зені́т, ‑у, М ‑ніце, м.

1. Найвышэйшы пункт неба над галавой наглядальніка. Сонца стаяла ў зеніце, і яго праменн[е] падал[а] проста на .. галовы. Шамякін.

2. перан. Вышэйшая ступень, вяршыня развіцця чаго‑н. Зеніт славы.

[Фр. zénith з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kulm

m -(e)s, -e вяршы́ня (гары)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хамёлка Вяршыня дрэва (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Вяршня́ ’вяршыня’ (Яруш.) — старая лексема, утвораная пры дапамозе суф. ‑ьnʼa ад асновы vьrxъ‑. Да верх, ве́рхні (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вершадзь ’вяршыня вугла’ (Дуж–Душ.). Новаўтварэнне (з XX ст.) ад vьrx‑jь і абстрактнага суф. ‑ʼadъ; параўн. бел. мокрадзь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАЛІ́ВАР

(Bolívar),

самая высокая вяршыня Кардыльеры-дэ-Мерыда, у Венесуэле. Выш. 5007 м. Названа ў гонар С.Балівара.

т. 2, с. 251

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

szczyt, ~u

м. верх, вяршыня; верхавіна;

szczyt góry — горная вяршыня;

szczyt dachu — вільчак;

godzina ~u — сама розрух; самы рух; гадзіна пік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АДА́Й-ХОХ,

вяршыня Гал. хрыбта Вял. Каўказа на Пд ад Цэйскага ледавіка, у Паўн. Асеціі. Выш. 4408 м.

т. 1, с. 90

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГЯМЫ́Ш,

самая высокая вяршыня Малога Каўказа, на хр. Мураўдаг, у Азербайджане. Выш. 3724 м. Складзена з вывергнутых парод.

т. 5, с. 555

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

height [haɪt] n.

1. вышыня́

2. рост

3. узвы́шша

4. (of) верх, вышэ́йшая ступе́нь; апаге́й;

the height of glory вяршы́ня/апаге́й сла́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)