Verbum

анлайнавы слоўнік

Сто́чкі ₁ ‘вяршкі’ (Байк. і Некр.), ‘астаткі, рэшткі’ (Сцяшк. Сл., Федар. 4). Да цячы < *tekti з чаргаваннем е/о, г. зн. ‘тое, што сцякло’.

Сто́чкі ₂ ‘месца злучэння дзвюх частак чаго-небудзь’ (шальч., Сл. ПЗБ). Да сточваць, тачыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

áufrahmen

1) здыма́ць вяршкі́ з малака́

2) наця́гваць на ра́му

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

cream

[kri:m]

1) сьмята́нка f., вяршкі́ pl.

whipped cream — зьбі́тыя вяршкі́

2) крэм -у m. (касмэты́чная мазь, і для абу́тку)

3) Figur. найле́пшая ча́стка не́чага, сьмята́нка f.

cream of the class — вяршкі́ кля́сы, найле́пшыя ву́чні

4) крэ́мавы ко́лер

v.t.

1) здыма́ць сьмята́ну (з малака́)

2) расьціра́ць (на гла́дкую ма́су)

3) забе́льваць (ка́ву)

4) выбіра́ць найле́пшае

v.i.

1) адсто́йвацца (пра сьмята́ну)

2) пе́ніцца

adj.

1) сьмята́нкавы; для сьмята́ны

a cream pitcher — збано́чак на сьмята́ну

2) крэ́мавы, з крэ́мам

3) крэ́мавы, крэ́мавага ко́леру

•

- cream cheese

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Вяршы́на ’верх чаго-небудзь’ (рагач., Мат. Гом.); ’верхняя частка дрэва’ (Шат.); ’смятана’ (Бяльк., ветк., Мат. Гом.). Вытворнае з суф. ‑іна (< ina) ад верх (гл.) < vьrx‑ъ. Сюды ж вяршы́нка ’вяршкі, смятана’ (докш., Янк. Мат.; КЭС, лаг.; смарг., Сцяшк., Жд., 1) і вяршы́нкі (полац., Нар. сл.), вяршы́ны ’тс’ (Касп.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

plum

[plʌm]

1) сьлі́ва f. (дрэ́ва й плод)

2) сма́чны кава́лак, вяршкі́, не́шта ве́льмі до́брае

3) цёмны сі́не-фіяле́тавы ко́лер

adj.

сі́не-фіяле́тавага ко́леру

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Schmand, Schmant

m -es дыял.

1) вяршкі́, смята́нка

2) разм. гразь, калату́ша, ха́лепа

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

flößen

1) сплаўля́ць (лес); гнаць плыты́

Milch ~ — здыма́ць вяршкі́ [смята́нку] з малака́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

збіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

1. Незак. да сабраць.

2. Займацца збіральніцтвам. Збіраць калекцыю. Збіраць гербарый. Утыль збірае нарыхтоўшчык. □ З рання да змяркання Пчолка залатая Лётае па кветках Ды мядок збірае. Журба. Дзядзька Марцін ведаў лес добра, у лесе гадаваўся, жывёлу пасвіў, грыбы збіраў. Колас.

•••

Збіраць вяршкі — забіраць самае лепшае.

Збіраць кускі (кавалкі) — прасіць міласціну.

Хоць іголкі збірай — а) відно, светла. На вуліцы хоць іголкі збірай. Скрыган; б) відны, светлы. Ноч была светлая, месячная. Пра такія ночы кажуць: хоць іголкі збірай. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пастая́лачка, пастаялка, лун. постоялка, карм. пастаяўка ’абрызглае малако’ (Сержп., Отчёт; паўн.-усх., КЭС; лун., в.-дзв., Шатал.), ’салодкае малако’ (Мядзв., Касп., Вешт., Мат. Маг., Мат. Гом., Сл. Брэс., Бяльк.; смарг., Сл. ПЗБ), ’прэснае малако’ (Грыг., Нас., Шн. 3; паўн.-усх., Мане.), ’вяршкі, смятана’ (докш., Янк. Мат.; ветк., Мат. Гом.; Сл. ПЗБ), іўеў. пастаялка ’свежая смятана’ (Сцяшк. Сл.). Да пастаяць (гл.). Аб суфіксе ‑ал‑ка гл. Сцяцко, Афіс, наз., 51–52.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Rahm

m -s смята́нка, вяршо́к (на малацэ);

den ~ ábschöpfen зніма́ць вяршкі́;

den ~ ábsetzen lássen* даць адстая́цца малаку́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)