weeping [ˈwi:pɪŋ] adj. ні́цы;

a weeping birch ні́цая бяро́за;

a weeping willow ні́цая вярба́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pussy willow

вярба́, яка́я ма́е каткі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кустападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму куста, падобны на куст (у 1, 2 знач.). Кустападобная вярба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вярбі́на (разм.) ’вярба’; ’дрэва вярбы’ (БРС, Шат., Касп.). Утворана ад вярба (гл.) і суф. ‑іна са значэннем адзінкавасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

iwa

ж. бат. вярба (Salix caprea L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надво́рак, ‑рка, м.

Частка двара каля хаты, дома. На прасторным падворку побач з калодзежам шуміць высокая разгалістая вярба. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lithe

[laɪð]

adj.

гі́бкі, гну́ткі

a lithe willow — гну́ткая вярба́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нізкаро́слы, ‑ая, ‑ае.

Невялікага росту; невысокі. Пярэдні, нізкарослы сібірак, раз-пораз зрываўся на бег. Кулакоўскі. Нізкарослая вярба гусціцца тонкім веццем. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

willow

[ˈwɪloʊ]

1.

n.

вярба́ f.

2.

adj.

зро́блены зь вярбы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

засты́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і застыць (у 3 знач.). Мне нельга застынуць, Мне нельга загінуць. Зіма — гэта ветразь бялюткі. Вярба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)