die away, die down

а) вя́нуць, марне́ць

б) заміра́ць, заціха́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

puchnąć

puchną|ć

незак. пухнуць;

uszy puchnąć — вушы вянуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.

Рабіцца жоўтым, жаўцець. Пасля амаль месячнай спякоты пачала жоўкнуць бульба, вянуць гародніна. Шамякін. Ад гарачыні вяла лісце і бы, жоўк і прападаў на вачах гарбузнік. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wilt

[wɪlt]

v.i.

1) вя́нуць

2) тра́ціць сі́лы, сла́бнуць

3) занепада́ць ду́хам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Сухавя́лка, сухоўялка ’хударлявы чалавек’ (ТС). Да сухі і вяць, вянуць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ні́кнуць, -ну, -неш, -не; нік, ні́кла; -ні; незак.

1. Схіляцца, нахіляцца, апускацца.

Нікнуць лозы да зямлі.

2. перан. Вянуць.

Нікне трава ад спёкі.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Станавіцца слабейшым па сіле праяўлення; слабець.

Нікне памяць.

4. перан. Знікаць.

Нікнуць агні ў змроку.

|| зак. пані́кнуць, -ну, -неш, -не; -нік, -кла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уміра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Перастаць жыць, а таксама вянуць, сохнуць (пра расліны).

Уміралі за радзіму.

У. са смеху (перан.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікаць, прападаць (кніжн.).

Такія словы не ўміраюць у вяках.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Адыходзіць у мінулае (пра грамадскія з’явы і пад.).

Старое ўмірае, а новае нараджаецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сника́ть несов.

1. паніка́ць;

2. (ослабевать, уменьшаться — о ветре) прыціха́ць; (об огне) прыгаса́ць;

3. перен. вя́нуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўсыха́ць, ‑ае; зак.

У сохнуць — пра ўсё, многае. Яблыні паўсыхалі. □ На былым падворку ўсё яшчэ ўзвышалася знаёмая лістоўніца, але і яе не абмінуў пажар — ніжняе голле паўсыхала, зялёная пакуль была адна макаўка, ды і тая пачала ўжо вянуць. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

droop [dru:p] v.

1. вя́нуць, ні́кнуць (пра кветкі, расліны і да т.п.)

2. апуска́ць;

droop one’s head паве́сіць галаву́

3. па́даць ду́хам, журы́цца;

His spirits drooped. Ён зажурыўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)