known

[noʊn]

v., p.p. of know

вядо́мы, ве́дамы

it is known — вядо́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бясспрэ́чна прысл

1. гл бясспрэчны;

2. (несумненна, вядома) zwéifellos, natürlich, únbedingt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

sícherlich

adv (на)пэўна, вядо́ма (ж)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зразуме́лы, -ая, -ае.

1. Даступны разуменню.

Зразумелае пытанне.

Дакладчык даволі зразумела (прысл.) растлумачыў факты, падзеі.

2. Апраўданы, небеспадстаўны.

Цалкам зразумелае пярэчанне.

3. зразуме́ла, пабочн. сл. Вядома, канечне.

Я, зразумела, згадзіўся на яго прапанову.

4. зразуме́ла, безас., у знач. вык. Ясна.

Усё зразумела.

|| наз. зразуме́ласць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зад, -а, М -дзе, мн. зады́, -о́ў, м.

1. Задняя частка чаго-н.; проціл. перад.

З. матацыкла занесла на павароце.

2. Задняя частка тулава, таз.

Тоўсты з.

Даць каму-н. пад з. (таксама перан.: груба прагнаць; разм.).

3. мн. Тое, што даўно вывучана ці ўсім вядома (разм.).

Паўтараць зады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

поня́тно

1. нареч. зразуме́ла;

говори́те поня́тно гавары́це зразуме́ла;

2. безл., в знач. сказ. зразуме́ла;

3. вводн. сл. зразуме́ла; (конечно) вядо́ма;

я, поня́тно, обо всём напишу́ вам я, зразуме́ла (вядо́ма), пра ўсё напішу́ вам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

naturally

[ˈnætʃərəli]

adv.

1) натура́льна

2) па хара́ктару, па нату́ры, па прыро́дзе

3) вядо́ма, зразуме́ла, безумо́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fréilich

adv

1) вядо́ма, зразуме́ла

2) адна́к, пра́ўда

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

poliszynel :

tajemnica ~a — сакрэт палішынеля; тое, што ўсім вядома

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паку́ль.

1. прысл. На працягу некаторага часу.

Пастой п. тут.

П. нічога не вядома.

2. злуч. На працягу таго часу як.

П. дзяўчына вучыцца, трэба ёй дапамагаць.

3. злуч. Да той пары як.

Не пайду, п. не скончу работы.

◊

Пакуль што (разм.) — пакуль (у 1 знач.), незалежна ад таго, што можа здарыцца потым.

Пакуль што мы тут усім задаволены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)