вышыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вышываць — вышыць.

2. Тое, што вышыта або вышываецца. Сонечнае, паўднёвае акно асвятляла.. падлогу, шафу ля дзвярэй і снежна-белыя пасцелі з вышываннем на падушках. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Клы 1 — «вышываць на клы, завязваць на клы (на кол)» (Нар. лекс.). Гл. кол.

◎ Клы 2 ’іклы, супрацьвочныя зубы’ (Сцяшк.). Гл. іклы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chain-stitch

[ˈtʃeɪnstɪtʃ]

v.

1) вышыва́ць ланцужко́м

2) вяза́ць ланцужко́м (во́чка ў во́чка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stícken

I

vt вышыва́ць

II

vi (s) гл. ersticken;

stíckend heiß — уду́шліва го́рача

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

backstitch

[ˈbækstɪtʃ]

1.

n.

шво “за іго́лку” (род вы́шыўкі)

2.

v.i.

вышыва́ць “за іго́лку”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́шыўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вышываць — вышыць; вышыванне (у 1 знач.).

2. Р мн. ‑вак. Від дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. На выстаўцы народнай творчасці шырока прадстаўлена вышыўка.

3. Тое, што вышыта або вышываецца. Ручнік з вышыўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

herringbone

[ˈherɪŋboʊn]

1.

n.

1) хрыбто́вая косьць селядца́

2) узо́р е́лачкай

2.

v.t.

шыць, вышыва́ць е́лачкай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

страчы́ць, страчу́, стро́чыш, стро́чыць; стро́чаны; незак.

1. што і без дап. Шыць на швейнай машыне, вышываць суцэльным швом.

С. сукенку.

С. цэлы вечар.

2. перан., што і без дап. Хутка, паспешна пісаць (разм.).

С. ліст.

3. перан., без дап. Страляць (пра частую стральбу з аўтаматычнай зброі).

С. з кулямёта.

|| зак. настрачы́ць, -страчу́, -стро́чыш, -стро́чыць; -стро́чаны (да 2 знач.) і прастрачы́ць, -страчу́, -стро́чыш, -стро́чыць; -стро́чаны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гаптава́ць ’вышываць’ (Шат.), гафтаваць. Ст.-бел. гафтовати (гл. Булыка, Запазыч., 80: пад гафтъ). Укр. гафтува́ти, гаптува́ти (з XVI ст.). Запазычанне з польск. haftować ’тс’, а гэта з с.-в.-ням. heften, ням. heften. Гл. Слаўскі, 1, 390–391.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cross-stitch

[ˈkrɔsstɪtʃ]

1.

n.

1) кры́жык -а m. (у вы́шыўцы)

2) вы́шыўка кры́жыкам

2.

v.

вышыва́ць кры́жыкам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)